Scholten beschrijft in dit boek de teloorgang van de Transsylvaanse adel en met name die van de grootgrondbezitters. De lezer maakt kennis met de diverse familiegeschiedenissen die alle eindigen met onteigeningen en ernstige onderdrukking en uitroeiing.

De schrijver toont overtuigend aan dat deze teloorgang meer is dan alleen maar het verdwijnen van adellijke families; indringend beschrijft hij hoe het stelselmatig vermorzelen van dragers van traditie, moraliteit en redelijkheid geleid heeft tot labiele samenlevingen in de voormalige satellietstaten van de Sovjet-Unie. Kort samengevat vertelt hij met zijn verhaal de transitie van een semifeodaal systeem naar wat uiteindelijk een samenleving wordt waar kapitalistische poenerigheid de boventoon gaat voeren.

Deze geschiedenis mag dan een speld in de hooiberg van de historie zijn, maar is daarom nog niet van belang ontdaan. Je hoeft geen aanhanger van een ordening in klassen te zijn om te zien dat de oude waarden van rentmeesterschap, fatsoen en rijke tradities wel degelijk van belang kunnen zijn voor een stabiele samenleving.

Een boek dat indruk maakt. ( )

Kameraad Baron is een kloek boek met foto’s, een lange literatuurlijst, een persoonsregister en meerdere landkaarten, dat voortkomt uit Scholtens persoonlijke interesse in de aristocratie in Transsylvanië. Scholten is geïnteresseerd in deze aristocratie, omdat zijn vrouw van haar vaders kant Hongaars is. Deze schoonvader stamt ook nog eens uit een oude adellijke Transsylvaanse familie. Deze particuliere interesse, zoals Scholten het noemt, en het besef dat de verhalen van de nog levende aristocraten snel vastgelegd moesten worden, hebben Scholten ertoe aangezet een studie culturele antropologie aan de Central European University in Boedapest te volgen.

Lees verder op deze pagina van mijn boekenblog. ( )