Jason Howard (1)
Autore di The Astounding Wolf-Man, Volume 1
Per altri autori con il nome Jason Howard, vedi la pagina di disambiguazione.
Serie
Opere di Jason Howard
Big Girls #1 2 copie
The Pact #4 — Illustratore — 1 copia
Opere correlate
Trees #8 — Illustratore — 5 copie
The Superior Spider-Man (Vol. 1) #18: Smack to the Future (2013) — Immagine di copertina, alcune edizioni — 3 copie
Etichette
Informazioni generali
Non ci sono ancora dati nella Conoscenza comune per questo autore. Puoi aiutarci.
Utenti
Recensioni
Liste
Premi e riconoscimenti
Potrebbero anche piacerti
Autori correlati
Statistiche
- Opere
- 17
- Opere correlate
- 17
- Utenti
- 265
- Popolarità
- #86,991
- Voto
- 3.7
- Recensioni
- 10
- ISBN
- 25
- Lingue
- 3
Met opgeheven wenkbrauwen las ik de eerste bladzijden. Waar ging dit in hemelsnaam heen? Al snel werd ik gegrepen door het idee dat er in de wereld een macro-organisme is die bepaalde kinderen opeens enorm snel en tot buiten proportie grootte laat groeien. Het is de vrouwelijke variant die alleen heel groot wordt, onze Big Girls maar de mannen moeten het ontgelden en veranderen in tumoren op pootjes die razend vernietigend rondlopen. Het zijn dan ook de Big Girls die de mensheid moet verdedigen tegen deze monsters. Niks denigrerends naar vrouwen, in tegendeel, zij zijn de helden.
Nou ja, zo eenvoudig ligt het ook allemaal niet maar toch is dit het idee dat de basis voor deze strip is.
Er is natuurlijk aardig wat piefpafpoef wat bij zo'n strijd te verwachten is. Bij gevechten raak ik nogal eens de weg kwijt en snap niet wie nu wie op welke manier belaagt maar tot mijn opluchting kon ik de gevechten redelijk goed volgen. Daarnaast zijn er een aantal centrale personages die allen in een korte tijd een redelijke ontwikkeling doormaken wat het verhaal boeiend houdt. Ook wordt er tussendoor nog wat extra achtergrondinformatie gegeven over deze personages. Deze combinatie maakte het heel leuk om te lezen.
De tekeningen vind ik wel wat hebben. Mensenfiguren zijn altijd moeilijk omdat het toch op een mens moet lijken maar geen foto-echtheid moet hebben. Het is vooral het haar dat alle kanten op zwiept en de hoekerigheid in de gezichten wat het deze eigen stijl maakt. De gebouwen en interieurs zijn herkenbaar echt waardoor ik me kan voorstellen dat dit verhaal zich nu in onze maatschappij afspeelt. De monsters vind ik heel mooi gevonden omdat de ontwikkeling van een klein jongetje naar een jongetje met tumoren naar de bizar grote tumorachtige wezens op benen wordt laten zien. Het is hierdoor geloofwaardig dat ze zo geworden zijn.
Dit deel heeft een stevige opbouw en is te lezen als een afgerond geheel. Ook heel fijn. Al zijn er wel aardig wat opzetjes gegeven voor meer. Helemaal niet erg want het smaakt ook echt naar meer.… (altro)