Friedrich HölderlinRecensioni

Prej kohës sundon mbi kryet tim
Lart në renë e rrit, o ti Hy i Kohës!
Tmerr e frikë rreth meje, ngado
Hedh sytë gjithçka tundet e rroposet.

8475170005

Editorial creada por Aurelio García Cantalapiedra y Pablo Beltrán de Heredia.

numbered, 180/225

LB-3

LB-3

> Esprit, No. 350 (6) (Juin 1966), pp. 1302-1304 : https://esprit.presse.fr/article/boyer-philippe/holderlin-hyperion-26076
> Babelio : https://www.babelio.com/livres/Hlderlin-Hyperion/16507
> Jean Moncelon : http://www.moncelon.fr/holderlin.htm

Hölderlin, du Name wie ein Sonnenstrahl - Seele meiner Seele, höre mich einmal!

PO-2

ENSAYOS

Se reúnen en este volumen todos los ensayos de un autor
que no cultivó el ensayo como género, pero que nos dejó
en sus escritos testimonios de su reflexión sobre su propia
labor poética en trabados como -Sobre los diferentes
modos de poesía, -Sobre el modo de proceder del espíritu
poético, etc

En otros textos, Hölderlin se enfrenta con la abra de los
clásicos: «Notas sobre Edipo y Antigona, Fragmentos
de Pindaro, o con temas diversos. Así: «Sobre la religióm,
El devenir en el perecen y otros.

Se incluye igualmente el Proyectos que suele subtitularse
«el más antiguo programa de sistema del idealismo alemán,
que, aunque redactado materialmente por Schelling, parece
haberlo sido bajo la inspiración directa de Hölderlin en 1795,
para ser después copiado por Hegel en 1796.

La versión de estos textos ha sido realizada por
Felipe Martínez Marzoa, catedrático de filosofía en la
Universidad de Barcelona, traductor también de Kant al
castellano y de Sófocles al gallcgo, y autor de numerosas
obra de filosofía entre las que cabe destacar, por su relación
con este trabajo, De Kant a Hölderlin (1992) y
Hölderlin y la lógica hegeliana (1995)

HIPERIÓN O EL EREMITA EN GRACIA

PRÓLOGO

Nace Johann Christian Friedrich Hölderlin el 20 de
marzo de 1770 en Lauffen am Neckar (Suabia). Es el
primer hijo del administrador del «Stift» o seminario
protestante de Lauffen. Muerto su padre dos años más
tarde, su madre, hija de pastor, vuelve a casarse. Tiene
sólo veintiséis años. Su segundo marido, Johann
Christoph Gock, consejero municipal de Nürtingen, adonde
se trasladan madre e hijo, muere cinco años más tarde,
en 1779. A Hölderlin le quedarán una hermana de su
mismo padre, Heinrik, y un hermanastro, Karl Gock,
nacido en 1776. Su madre siguió viviendo en Nürtingen
hasta su muerte, en 1828.

En 1784, Hölderlin, destinado a una carrera teológica,
ingresa en un colegio preparatorio para el seminario,
en Denkendorf, a algunos kilómetros de Nürtingen.
Estudia hebreo, latin y griego, y descubre a sus
primeros poetas: Klopstock y Schiller. Escribe alli
también sus primeros poemas.

En octubre de 1786 ingresa, junto con el resto de
su clase, en el seminario de Maulbronn. Alli hace amis-
tad con Inmanuel Nast y se enamora de su prima, Loui-
se Nast, hija del administrador del seminario. Siguen...

A tratti mi ha dato la sensazione di veleggiare sospinto dall'etere (elemento più nobile dell'aria).
Da una lettura come questa si esce ingentiliti.
Merito, grande merito, dell'ottimo lavoro di introduzione, traduzione e commento.

Un'unica cosa: con l'insorgere della follia Hoelderlin diventa poco meglio di Bondi... le ultime liriche del libro sembrano scritte da un altro. Che cosa gli sarà successo? Urge biografia.

Hölderlin, Friedrich und Friedrich Beißner:
Sämtliche Werke. Hölderlin. 6 Bde. Kleine Stuttgarter Ausgabe.

Stuttgart : Kohlhammer, Stuttgart : Cotta, 1944. gr. 8 Halbleinen

Ordentliches Exemplar mit leichten Lese- und Lagerspuren. Rücken jeweils deutlich berieben. Kanten teils bestoßen. Im Inneren sehr ordentlich, minimal stockfleckig. [Stuttgarter Hölderlin-Ausg., im Auftr. d. Württ. Kultministeriums hrsg. von Friedrich Beissner]

Deel: 2.1/ 2.2/ 3/ 5/ 7.1/

Holderlin was one among a group of German Romantic poets that were on the periphery of German Idealism. Along with Novalis and Schiller, his work utilizes Idealist concepts in an overtly aesthetic framework. Like many German Romantic poets and philosophers, he is often ignored by the sottish tendency to over indulge in the less memorable and often pointless philosophers of the late 19th and 20th century. This book is a collection of some of his later poetry. His output came to an end after losing his mind. He is often cited as an influence of Nietzsche. This is hardly a worthy addendum to his life and work, however. Nietzsche wished he could have been Holderlin in truth. Nietzsche was able to emulate his madness, but not his aesthetic beauty. He emulated his language, but not his profundity. Sadly, Nietzsche took the high bar that was set by poets and philosophers like Holderlin and lowered it significantly. Egoism is utterly at odds with Holderlin and the Idealists in general. Even though Holderlin did go mad, just as Nietzsche did, Holderlin lost his wits before he lost his mind, whereas Nietzsche lost his mind before he lost his wits. In other words, Holderlin was aware when his illness was approaching and stopped his output before madness crept in; Nietzsche was unaware of his madness when it was already apparent -way before he showed a fondness for horses. I say all of that because the attempt to lump Holderlin in with Nietzsche, as is often done, does him an incredible disservice and misrepresents him terribly. He should be known for something more than an influence of Nietzsche's.
Holderlin's poetry owes a lot to the Greek classic and epic poets. He attempted to use the Greek poetic syntax in the German language. German and Greek share certain commonalities of structure and nuance that allowed Holderlin to do this successfully. In English translation some of this is lost, but he wrote largely in free verse so no rhyming scheme is lost in translation. Not everyone will be able to appreciate his poetry. He is actually unique among the Romantic poets; his structures are often complex and betray a theme not always readily apparent. There is some verse in here that is quite profound and would be utterly lost on the average Nietzschean I would wager.
I have just started to read Holderlin's prose works, which are incredibly important for Idealism; even though they often do not get the credit they deserve. He marks the point between Fichte and Hegel in the tradition of Idealism. Novalis has some place there as well, but his writings are often of a more mystical variety than an Idealist one. I am more familiar with Novalis' prose works and I have not read his poetry, so I don't know if stylistically the two poets are similar. Holderlin does share some basic Romantic tendencies with Blake and Coleridge and I would definitely recommend him to people who like those poets.”

This review is going to be short, because there's not much to say about my experience with Hyperion by Friedrich Holderlin. I checked out this book from the library (thank goodness I didn't pay money for it) because it's on the ever-popular 1001 Books to Read Before You Die list.

I found it to be over-the-top and inadvertently funny in its melodrama and all the crazy emotional responses of the main character. I get that it's fitting with the genre of this novel, but it just wasn't to my taste. I can see its literary value and I probably would have enjoyed this much more if I had been reading it for a class and analyzing it for its themes and symbols. As a personal read, however, it just wasn't my style. I didn't at all like the main character and found the story itself slow and a little boring.

Hyperion /
Emilie vor ihrem Brauttag /
Theoretische Versuche /
Anmerkungen

Treinta seis años tenía Friederich Holderlin en 1806 cuando, declarado loco, fue acogido en su casa de Tubinga, junto al Neckar, por el carpintero Zimmer. Treinta y siete más vivió en aquella casa, olvidado del mundo, de sus amigos, de sus contemporáneos, en constante diálogo consigo mismo y con la Naturaleza.

De las muchas páginas que allí escribió, prácticamente todas se han perdido. Estos 49 poemas que aquí se recogen y traducen al castellano son una ínfima muestra de de su actividad intelectual en aquellos años, pero son también lo único que de ellos nos queda. La incuria del tiempo y de los hombres dejó perderse para siempre cuanto el poeta escribió, excepto estos breves textos, desperdigados entre amigos y visitantes ocasionales.

Hemos recogido igualmente, junto a sus poemas, algunos testimonios de sus contemporáneos que arrojan cierta luz sobre los "años oscuros" del poeta.

De grootste lyrische dichter uit de Duitse literatuur is ongetwijfeld Friedrich Hölderlin (1770-1843). Net als zijn klassieke tijdgenoten dweepte hij met het antieke ideaal van het goede, ware en schone. Gaandeweg werd hij zich steeds pijnlijker bewust van de kloof tussen die droom van harmonie met het goddelijke, en het reële lot van de mens. Het hymnische dichten wordt elegisch. Zijn laatste gedichten, geschreven vóór hij nog 40 jaar in waanzin leefde, getuigen van een gebroken bewustzijn op de drempel van de moderniteit. Hölderlins invloed op de moderne poëzie is nauwelijks te overschatten, zowel bij traditionele dichters als bij experimentele zoals Lucebert. Ook twintigste-eeuwse filosofen, van Heidegger tot Derrida, hebben een boontje voor hem. Deze bloemlezing geeft met een twintigtal gedichten in het Duits en in het Nederlands een behoorlijk beeld van zijn werk. Je vindt hier befaamde gedichten als 'Tot de Parcen', 'Hyperions lied van het noodlot', 'Toen ik een knaap was…', 'Empedocles', 'Heidelberg' en 'Halfweg het leven', één van de hoogtepunten van de Duitstalige poëzie.

De vertalers hebben de inhoud van de gedichten accuraat in hedendaags Nederlands weergegeven. Gezien de complexe zinsbouw en de filosofische diepgang van deze poëzie is dat op zich al een grote verdienste. In een aantal gevallen, zoals in de 9-delige elegie 'Brood en wijn' en het innig-weemoedige 'Als je van ver…' zijn ze er zelfs in geslaagd Hölderlins ritme en zijn onverwisselbare lyrische toon te behouden. Het gros van de vertalingen bevestigt echter de bekende uitspraak van Robert Frost: "Poetry is what gets lost in translation." De kracht van Hölderlins gedichten schuilt voor een belangrijk deel in de ongewone, op het klassieke Grieks geïnspireerde syntaxis, in de keuze van uitzonderlijke woorden, de afwisseling van toon en klankkleur. Daar blijft in deze vertaling, die om de betekenis te verhelderen vaak de zegging normaliseert, dikwijls weinig van over. Soms lijkt het alsof de denker Hölderlin van de dichter is gescheiden. Wie minder vertrouwd is met het Duits kan, naast deze versie als opstapje, het best de archaïserende, heel dicht bij het origineel blijvende vertaling van Ad den Besten uit 1988 gebruiken. Die uitgave bevat trouwens ook de broodnodige toelichtingen zonder welke Hölderlins poëzie met haar talloze verwijzingen naar de Griekse mythologie en geschiedenis haast onbegrijpelijk wordt. Het is jammer dat een op hoogstaande vulgarisatie gerichte uitgeverij daaraan geen aandacht heeft besteed. De boeiende inleiding op Hölderlins dichterleven vangt dat gemis niet op. Alle lof daarentegen verdienen de prachtige, erg toepasselijke illustraties, gekozen uit de 'Large Colour Prints' van Hölderlins tijdgenoot en visionaire evenknie William Blake. Ze worden beknopt maar uitstekend iconografisch geduid.½

I don't have much to say about Holderlin's poetry, which I find a bit stodgy and ungraceful, but I have to say I cannot read it in German, which I believe is a necessary prerequisite to any true read of poetry. I would merely like to share a poem that I found beautiful:

Sunset

Where are you? Dazzled, drunken my soul grows faint
And dark with so much gladness; for even now
I listened while, too rich in golden
Sounds, the enrapturing youth, the sun-god

Intoned his evening hymn on a heavenly lyre;
All round the hills and forests re-echoed it,
Though far from here-to pious nations
Who still revere him-by now he's journeyed.

Wo bist du? Trunken dammert die Seele mir
Von aller deiner Wonne; denn eben ist's,
Dass ich gelauscht, wie, goldner Tone
Voll der entzukende Sonnenjungling

Sein Abendlied af himmlischer Leyer speilt';
Es tonten rings die Walder und Hugel nach.
Doch fern ist er zu frommen Volkern,
Die ihn noch ehren, hinweggegangen. (pp 16).

Enjoy the archaic read.

4.25

PR-3

TB. Jaquette.