In dit vervolg op 'Schaduwschepen' reizen we weer langs veel verschillende plekken van de Gran Terre. Net zoals in het vorige deel gebruikt Teng zijn kundige en uitbundige vertelvaardigheid om deze fantasierijke wereld flink uit te werken. We leren meer over de mythische verhalen, zien er weer meer ontplooien. Maar er is een groot verschil ten opzichte van het vorige deel: er lijkt meer focus in het verhaal te zitten. Uiteraard zijn er weer meerdere verhaallijnen die samenvallen, maar doordat de focus nu meer op de voormalige kalief Haroen en Mariet, het zusje van Marek, liggen, krijgen die personages ook echt de ruimte om zich te ontwikkelen: beide personages zijn aan het einde van het boek niet meer wie ze in het begin waren. Dit was een van mijn grote kritieken van het eerste deel, en ik ben dan ook erg blij dat Teng zich in dit verhaal zich daar meer op heeft gericht. Dat maakt het boek voor mij beter dan 'Schaduwschepen'. Al met al geef ik het vier sterren. ( )