Twintigers lijken op drijfzand te leven. Kaderloos zwerven ze door een vrij en ambitieus universum op jacht naar geluk, succes en erkenning. Sites als Facebook bieden de mogelijkheid dit geluk te etaleren. Tegelijkertijd versterken ze de angst dat het ware leven elders is. In "De virtuele spiegel" gaat Koen Damhuis op zoek naar de achtergronden van een generatie die vooral vecht met zichzelf. Hij schetst het portret van een leefwereld die meer en meer wordt gedomineerd door statusangst, keuzestress en een wapenwedloop van ervaringen. In zijn zeer actuele betoog ontleedt hij de kijk-en-vergelijkcultuur die ons confronteert met alles wat we niet bereikten. Tevens stelt hij de vraag of zijn generatie niet wat vaker de ogen zou moeten sluiten om te zien wat er werkelijk toe doet.