Sylvia Witteman

S. Carmiggelt. Een levensverhaal is a compact, short biography by one of the most famous Dutch journalists and prose writers. Simon Carmiggelt was one of the founders of Het Parool widely regarded as the newspaper of Amsterdam. For more than 30 years Carmiggelt wrote a short short story, often a character sketch for the newspaper. These short stories were usually 2 or 3 pages long. Throughout his lifetime Carmiggelt wrote more than 10,000 such short stories.

The author was a known alcoholist, but nonetheless often portrayed as a family man. It was quite a scandal when Renate Rubinstein claimed to have had an illicit love affair with Carmiggelt, which they kept hidden from all.

During the 1970s, Carmiggelt appeared on national television every evening, to read one of his short stories. His miserable appearance and boring voice made most people of the then-younger generation loathe him and his work. Only in recent years there has been a revival, and is his prose appreciated for its intrinsic quality and style.… (altro)

Een dwarsligger vol met twee boeken met columns van de hand van Sylvia Witteman. Een fijn formaat om overal bij me te kunnen steken en daarnaast om steeds even een paar bladzijden te kunnen lezen want vier bladzijden is het maximum wat deze columns beslaan.

Nu was dat in het begin dat ik aan deze dwarsligger begon juist het probleem. Het zijn zulke korte stukjes dat ik het al bijna vergeten was als ik het net uit had. Ik merkte dat als ik er een paar achter elkaar las, ze meer impact hadden. En hoe verder ik kwam hoe meer en meer ik tegelijkertijd tot me nam en de sfeer die er geschetst werd beter tot me door kon laten dringen.

Een ander obstakel was dat het allemaal nogal oppervlakkig op me overkwam. Al die beschrijvingen van wat mensen aan hebben met een daarbij oordelende toon, kan me niet boeien. En daarbij voelde veel van deze beschrijvingen ook nog eens aan als een maniertje dat mij niet echt ligt.

Toch heb ik alles uitgelezen wat neerkomt op het verorberen van honderden columns. Want uiteindelijk zaten er een paar juweeltjes tussen die mij raakten. En dat zat hem dan in de dialogen van wildvreemden die de auteur heeft opgevangen in de tram of een andere openbare plek. De woorden van deze mensen geven zo haarfijn weer hoe mensen in het leven staan dat het een intrigerend tijdsbeeld oplevert.… (altro)