Ivo Victoria

Billie & Seb van Ivo Victoria

Een boek dat qua inhoud weinig hoopgevend is maar qua schrijfstijl, qua woorden, qua zinnen pure poëzie ademt en je de troosteloosheid van ons bestaan laat vergeten.

Seb, zeventien, is anders, altijd al geweest. Hij hoort nergens echt bij, tot Billie verschijnt. Billie leert hem trampolinespringen in haar tuin en nog zo veel meer. Enkel zij dringt echt tot hem door en de maanden met haar leeft Seb echt.

Als Billie na een ongeval op de trampoline in een coma belandt valt Seb’s hele wereld in duigen. Hij stopt met school, sluit zich op in zijn kamer en lijkt van de wereld afgesloten. Zijn ouders zien geen andere oplossing dan voor hem een geweer te kopen. Alle jongens uit de buurt hebber er één en zo ‘komt hij nog eens buiten’.

Samen met de buurjongens creëert hij een heel eigen wereld waarin de grenzen tussen spel en ernst meer en meer vervagen. Vooral voor Seb, die niet meer echt in deze wereld lijkt te staan sinds het ongeval van Billie. Zijn ouders, zus en oom zijn toeschouwers die ook niet meer weten wat wel en wat niet.

We leven in een wereld waarin alles kan en mag, waar er niets meer bevochten moet worden, waar realiteit en de online wereld in elkaar lijken op te gaan. Grenzen vervagen…

Het boek dendert verder naar een pijnlijke afloop, dat gevoel spat van elke pagina. Maar ondertussen moet je vaak stoppen met lezen, om zinnen te herlezen, te overdenken en te onderlijnen. Mooi!

Een boek over troosteloosheid, wanhoop, eenzaamheid en verveling. Over de kilte in gezinnen, de wanhoop in woonkamers, de niet vergoten tranen.
Een boek, poëtisch mooi als zijn cover. Elk woord en beeld op zijn plaats, ruimte om te overpeinzen en wachtend op de val…… (altro)