Senait G. MehariRecensioni

Es sah nicht so aus, als wäre Senait ein langes Leben bestimmt: Ihre Mutter setzte das Neugeborene in einem Koffer aus. Ihr Vater fürchtete, seine Familie nicht mehr ernähren zu können, und gab seine kleine Tochter in eine Rebellenarmee. Als Kindersoldatin wäre Senait um ein Haar von einer Granate zerrissen worden. Ihre Kindheit war ein Albtraum. Dass sie ihn überlebte, grenzt an ein Wunder. Jetzt erzählt Senait ihre Geschichte - die Geschichte einer jungen Frau, die sich gegen ihr Schicksal stemmtund ihren eigenen Weg ins Leben sucht. (buecher.de)

Senait Mehari werd geboren in Asmara, de huidige hoofdstad van Eritrea. Al snel na haar geboorte laat haar vader de familie in de steek, zijn vrouw achterlatend met hun kleine kinderen. In haar wanhoop besluit zij haar dochtertje te vondeling te leggen. Senait groeit op in een treurig weeshuis, totdat haar moeder haar vijf jaar later terugvindt en op komt halen.
Even lijkt het erop dat Senait een normaal en vrolijk leven kan leiden, maar dan verschijnt haar vader plotseling weer op het toneel. Hij haalt Senait en haar zusje bij hun moeder weg, en een akelige tijd volgt.
Als de burgeroorlog te heftig wordt besluit Senaits vader zijn dochters over te geven aan het rebellenleger, waar Senait wordt getraind tot kindsoldaat. Lange jaren van honger, ziektes, aframmelingen en onderdanigheid volgen. Maar weer wordt ze gered, ditmaal door een oom die haar meeneemt en naar Soedan brengt. Als haar vader haar weer op het spoor komt, weet Senait naar Europa te vluchten, om eindelijk een eigen leven op te kunnen bouwen.

Strijden voor mijn land is het bewonderenswaardige verslag van Senaits jeugd in Eritrea en haar jaren in het rebellenleger. Het is een roep om aandacht voor de problematiek rond kindsoldaten, een onderwerp dat Senait samen met Unicef en Terre des Hommes op de politieke agenda's probeert te krijgen.

een perssonlijke zoektocht naar vrede in een door oorlog verscheurd land

Eritrea.

It's hard to know how much of this memoir is true and how much fictional. Often when an autobiographical work is denounced as fraudulent, at least one of the detractors provides an annotated list of errors, distortions, or misrepresentations. I've read everything on the first large number of Google hits about Heart of Fire without being able to find a clearly articulated account of what the purported fraudulent material is. There are some concerns about whether she was a "child soldier" by some definitions; she is accused of defaming or misrepresenting two people (there has been a hearing about this, but as best I can tell, she has contested it); she is accused of claiming that a school was a paramilitary training camp. These possible sources of concern are buried and confused with long diatribes that make vitriolic and rambling accusations about her mental derangement, drug use, and lying, but the most consistent concern seems to be that she has made Eritrea or ELF (the Eritrean Liberation Front) look bad by asserting that the party used children in warfare. A cursory look around the web finds reasonably good documentation that child soldiers have been used in the Eritrean conflict, which will not come as a surprise to readers aware of child soldiers in other conflicts in the region and elsewhere. Whether Mehari is accurate or not isn't something I can assess, but I can say that her detractors don't present their arguments in a way that is easy to make sense of.

As to the book itself, it is interesting to read an account of child soldiers by a female, since most of the recent memoirs have been by men. Stylistically it's repetitive and awkward, so read this as a memoir (or fictionalized memoir)

Senait Mehari (Asmara, Eritreia, 1976) werd al snel na haar geboorte te vondeling gelegd. Haar moeder, in de steek gelaten door haar man en ten einde raad, stopt Senait in een koffer en laat haar achter. Wonder boven wonder wordt Senait gevonden, haar moeder gaat voor jaren de gevangenis in. Het 'kofferkind' brengt vijf jaar door in een weeshuis, waarna een heerlijk jaar bij haar grootouders volgt. Dan komen Senait en haar zusje bij haar vader en stiefmoeder in huis en wordt met name Senait regelmatig door haar vader mishandeld. Al gauw geeft Senaits vader zijn dochters aan ELF, het Eritresche rebellenleger, waar ze worden getraind tot kindsoldaat. Na lange jaren van ontberingen en geweld worden Senait en haar zusjes door een oom gered, wonen enige tijd bij hem in Soedan, en volgen dan hun vader naar Duitsland. Ook daar wordt Senait weer mishandeld, loopt weg en weet geleidelijk een eigen leven op te bouwen. Een wat rommelig geschreven, toch indrukwekkend en aangrijpend verslag, met name het gedeelte over haar tijd als kindsoldaat. Senait Mehari woont nu in Berlijn, waar ze carriere maakt als zangeres en songwriter, en zich inzet voor de belangen van kindsoldaten. In 2004 werd ze vierde in de nationale voorronde voor het Eurovisie Songfestival.