Tracey Lien

Cabramatta is een buitenwijk van Sydney, Australië. Tegenwoordig worden toeristen erheen gelokt met tours langs goede Vietnamese restaurants, maar in de jaren 1990 stond de wijk bekend als een no-go-zone, vanwege de vele drugsverslaafden en de daaraan gerelateerde criminaliteit. Dat waren ook de jaren dat schrijfster Tracey Lien daar opgroeide, als dochter van vluchtelingen uit Vietnam. Die herinneringen vormen de achtergrond van haar debuutroman “Waar we niet over praten” (oorspronkelijk: ‘All that’s left unsaid’) dat in 2022 verscheen.

Het boek is op het eerste gezicht een moordmysterie: de zeventienjarige Denny Tran wordt vermoord, in een drukbezocht restaurant in Cabramatta. Getuigen genoeg, maar niemand wil met de politie praten, en de politie doet niet al teveel moeite om de dader te vinden. Denny’s oudere zus, Ky, een jonge journaliste probeert daarom zelf de waarheid boven tafel te krijgen. Zij is de belangrijkste verteller van het verhaal, maar in een paar hoofdstukken zijn er andere vertellers, getuigen. Zo ga je als lezer steeds beter begrijpen wat er is gebeurd die fatale avond. En waarom niemand praat.

Zoals gezegd, het is een moordmysterie, maar om het boek weg te zetten tussen de detectives zou het tekort doen. In wezen gaat het over het leven van de Vietnamese vluchtelingen in Cabramatta, over het stelselmatige racisme waarmee ze te maken hebben, over de enorme druk die op de jongere - vaak in Australië geboren - generatie ligt en de oorlogstrauma's van de oudere generatie. Het is een verdrietig boek dat behoorlijk hard bij mij binnenkwam, en dat is een compliment voor de schrijfster. Het boek is meeslepend geschreven en spannend. Dus laat je niet afschrikken door de vreselijk saaie kaft; lees dit boek!… (altro)