Judith Koelemeijer

Een ware familiegeschiedenis heeft dit boek als ondertitel. En dat is waar het mijn belangstelling wist te wekken. Mijn moeder komt uit een katholiek gezin van veertien kinderen geboren in een tijd die deels overlapt met de twaalf kinderen die in het gezin van dit boek geboren zijn. Zoals in dit boek de twaalf ervaringen over hoe het in het gezin toeging is beschreven, zo herken ik de verschillen bij de broers en zussen van mijn moeder. De schrijfster is twee jaar ouder dan ik en dus van mijn generatie. Haar wil om over het gezin van haar vader te schrijven begrijp ik dan ook heel erg goed.

Het mooie is dat in de belevingswereld van de verschillende kinderen heel duidelijk de tijdsgeest klinkt waarin ze zijn geboren. Hoe verschillend ze ook kunnen zijn van karakter, die tijdgeest blijft hard daar doorheen roepen. En dat is dan ook wat het boek de moeite waard maakt. Naast de vele geschiedenisboeken waarin over allerlei politieke verhoudingen wordt verteld, geeft dit boek weer hoe het toeging bij de gewone man. En dan vooral ook hoe de veranderingen, in hoe men tegen de kerk aankeek en met politiek bezig was in de jaren vijftig en zestig in de doorsnee huisgezinnen, zijn stempel heeft gedrukt.

Echter hoe fascinerend dit allemaal ook is, de schrijfstijl van Judith Koelemeijer maakt het koud en afstandelijk, dat wat ik juist bij een ware familiegeschiedenis nu niet zou verwachten. Het is iets wat ik in een eerder boek dat ik van haar las ook al had opgemerkt en ligt dus niet aan het onderwerp maar aan de schrijfstijl zelf. Ik vind het wel een enorm gemis en zal daarom niet snel nog een boek van haar lezen.… (altro)