Vasco van der Boon

Twee journalisten van het Financieel Dagblad schreven een vervolg op hun boek 'De vastgoedfraude' uit 2009*. Dit boek laat zich goed zelfstandig lezen, los van de voorganger, en gaat vooral in op arrestatie, verhoren, rechtzittingen, verklaringen en veroordelingen; de hoofdstukken zijn ingedeeld per verdachte. Het relaas berust op bijwonen van of stukken betreffende de rechtzittingen, alsmede op talrijke (moeilijk controleerbare) gesprekken met familieleden, relaties en dergelijken van de verdachten. De tekst kenmerkt zich door soms wat gezwollen taalgebruik ('zinderende apotheose') en een neiging tot dramatisering, maar is niettemin zorgvuldig en redelijk goed verantwoord. Boeiend en goed leesbaar, voor een breed publiek geschikt en boeiend. Met twee katernen kleurenfoto's en een register.… (altro)

Op de omslag van het boek prijkt de wervende tekst ‘Het complete verhaal’ met als ondertitel: Hoogmoed, Het snelle geld en Blinde Ambitie.
Het SNS-debacle ligt nog vers in het geheugen en is wat betreft de nasleep onderdeel van een geschiedenis die nog lang niet is afgesloten. Dit boek zal daar waarschijnlijk ook deel vanuit kunnen maken.

De schrijvers zijn er in geslaagd om een boeiend verslag te schrijven over -inderdaad- een blinde ambitie die een brave en provinciale spaarbank en (vakbonds)verzekeraar tot aan de afgrond brengt. Het blijft in dit boek bij het geven van beschrijvingen en informeert de lezer niet met cijfermatige onderbouwingen. Dat is jammer, zeker omdat die gegevens ongetwijfeld op de burelen van Het Financiële Dagblad aanwezig zijn. Natuurlijk, het boek zou misschien sommige lezers afschrikken, maar daarentegen zou het aan dynamiek winnen. Nu blijft de tekst feitelijk slechts hangen rond het verhalende element en dat is naar mijn mening een gemiste kans. (met google valt overigens genoeg relevante informatie te vinden)

Een tweede element is de rol van de verschillende toezichthouders, De Nederlandsche Bank, Autoriteit Financiële Markten, het Ministerie van Financiën en natuurlijk de bureaucratieën van de Europese Unie. Jammer is het dat niet wordt beschreven op basis van welke informatie destijds de toestemming tot overname van een deel van Bouwfonds Nederlandse Gemeenten werd gegeven. Dat is nu typisch een onderwerp waarmee je cijfermatig kunt aantonen waarom die toestemming gegeven is en waarom die mogelijk geweigerd had kunnen worden.
De kans dat de toezichthouders die openheid zullen geven is, gelet de recente ervaringen, overigens te verwaarlozen.(!)
Overigens, de rol die genoemde partijen gespeeld hebben in de behandeling van dit debacle zou nog weleens tot een boeiende analyse kunnen leiden.

Doordat SNS als eerste is genationaliseerd op basis van de nieuwe Interventiewet, mag gehoopt worden op een diepgravende evaluatie. Dat het parlement bij de behandeling van de nationalisatie dat onderwerp verre van zich gehouden heeft, mag m.i gezien worden als een ernstig falen in de uitoefening van haar controlerende taak.

Wanneer dit boek een aanzet wordt voor nadere analyses en discussies, dan mogen de schrijvers zich gelukkig prijzen. Nu is het nog ‘slechts’ een journalistiek verslag dat overigens goed is samengesteld en uiteindelijk wel een ‘verklaarbaar’ beeld schetst.… (altro)

Beide journalisten (‘Financieele Dagblad’) hebben met dit boek een knap staaltje onderzoeksjournalistiek afgeleverd. Het boek geeft een helder inzicht in wat waarschijnlijk -tot nu toe- de grootste fraudezaak binnen de Nederlandse grenzen zal zijn. Beide schrijvers hebben goed begrepen dat het voor een fraudeonderzoek onontbeerlijk is om alle geldstromen bloot te leggen en deze systematisch te volgen. Hun bevindingen zijn ontluisterend: onder het oog van toezichthouders, en ‘lijn-verantwoordelijken’ zijn transacties op poten gezet waardoor grote investeerders en beleggers als Bouwfonds en Philips Pensioenfonds waarschijnlijk ongeveer een kwart miljard euro schade hebben opgelopen.

Het boek is verschenen aan de vooravond van het begin van het (mega)proces dat waarschijnlijk nog jaren in beslag gaat nemen. Tijdens die komende periode zal blijken in hoeverre het openbaar ministerie een ‘harde’ zaak heeft. Daarover valt nog wel een appeltje te schillen met de verdediging. De juridische werkelijkheid kan er na zo’n confrontatie weleens anders uitzien. Het wettig en overtuigend bewijs leveren zal niet in alle gevallen eenvoudig zijn.

Voor geïnteresseerden wordt het -ondanks het onderwerp- smullen; dit boek is het voorgerecht dat met zorg is bereid !… (altro)