Nina Blom

Een boek met een machtig heftig verhaal... maar met een zeer nare nasmaak. Niet vanwege het verhaal, maar vanwege de kickstarter. De kickstarter was opgestart met een andere illustrator en met prachtige, sfeervolle tekeningen werd iedereen gelokt. Na de crowdfunding viel opeens de illustrator weg en zou een vergelijkbare artiest gezocht worden.

Helaas is dit niet gebeurd. Begrijp me niet verkeerd, de illustrator is talentvol, ervaren en goed, maar een compleet andere stijl dan beloofd. Persoonlijk vind ik de huidige stijl beter passen bij kinderboeken dan bij zo'n heftig onderwerp. Ik kan het verhaal door de nieuwe stijl minder serieus nemen. Het klikt gewoonweg niet in mijn hoofd; de impact is weg. Misschien trekt het een puber in dezelfde situatie aan en redt het zo nog een leven, maar als het in de beloofde stijl was geweest had het veel meer jeugd aangetrokken.

Door de nieuwe stijl is het verhaal misschien toegankelijker geworden voor een ander publiek, maar ik vind het niet passen. Het is een mooi boek om op de plank te hebben op school of in je praktijk, maar je leest het maar één keer. Het verhaal ken je daarna wel en de afbeeldingen zijn zo simpel dat er geen nut is om het nog eens te lezen om te kijken of je wat gemist hebt.

Het boek oogt ook erg dik, maar het papier is dik. Het is maar zo'n 200 pagina's lang.

Ik weet dat ik erg weinig over het verhaal zelf zeg. Helaas is het verhaal redelijk klassiek. Alleen de manier waarop het kind werd mishandeld, was wat anders dan de rest. Maar als je al weet wat het syndroom inhoudt en heb je al wat gelezen, dan voegt het mijns inziens weinig toe.
Ik hoop dat dit boek de auteur helpt met haar verwerking en dat het boek toch nog, op één of andere manier, in de handen komt van iemand die denkt 'hé, dat klinkt wel als...' en zo nog een leven red.… (altro)

De ondertitel van dit autobiografische verhaal klinkt 'Veertien jaar ziek gemaakt door haar eigen moeder' en alleen dat al, snijdt telkens weer door mijn ziel als ik dat zie staan. Dat is ook de reden dat ik het boek terwijl ik wist dat het bestond, nog een tijd in de winkel heb laten liggen. Uiteindelijk blijkt dit boek an sich niet zwaar op de hand te zijn terwijl het onderwerp dat natuurlijk wel is.

De zwart-wit tekeningen van Margreet de Heer draagt zeker bij tot het behapbaar maken van de in treurige geschiedenis van Nina Blom die opgroeide bij een moeder die haar zwaar mishandelde door haar ziek te maken en een vader die haar geestelijk mishandelde door haar alleen maar als heel lastig te benoemen en daar woedeaanvallen bij had. Nergens is het sentimenteel maar juist omdat het verteld wordt vanuit de beleving van een kind dat van nature loyaal is aan de ouders, gaat het enorm onder de huid zitten.

En wat een enorme opluchting als dan eindelijk daar de arts is die herkent wat er met Nina aan de hand is en haar bij haar ouders weg weet te houden zodat zij weer beter kan worden. Ik hoop dan ook van harte dat dit boek bij zal dragen aan het herkennen van deze vorm van kindermishandeling en er eerder ingegrepen wordt bij kinderen die dit nu dagelijks ondergaan.… (altro)

Aangrijpende autobiografie. Nina Blom wordt mishandeld door haar moeder, die steeds beweert dat zij allerlei aandoeningen en ziektes heeft. De moeder dwingt Nina hier aan mee te werken. Het wordt haar verboden artsen te laten merken dat zij in werkelijkheid niets mankeert. Ze wordt vele malen opgenomen in het ziekenhuis. En thuis wordt Nina daadwerkelijk ziek gemaakt.Als zij er op haar veertiende zo slecht aan toe is dat zij helemaal niets meer kan en haar ouders al praten over euthanasie, is er gelukkig een arts die doorheeft dat het helemaal fout zit. Hij zorgt dat Nina per direct uit huis geplaatst wordt. Dan begint de lange strijd voor Nina om er weer bovenop te komen. Het doorzettingsvermogen en de kracht die Nina toont om weer een normaal leven op te bouwen zijn bewonderenswaardig.… (altro)

Ik heb al aardig wat boeken over dit onderwerp gelezen maar dit is pas de tweede waar het kind zelf het verhaal verteld.

Ik vond het interessant alleen hoe haar moeder sprak deed me heel raar aan. Je moedertje de hele tijd?
Ook ging het soms erg van de hak op de tak. Ik heb maar een aantekening gmaakt. Nina zat altijd tussen twee vuren en ik begrijp heel goed hoe moeilijk dat geweest moet zijn en hoe haar dat heeft aangetast in alles wat ze doet. Ze was erg meegaand maar dan was ik wel verrast dat ze wel tegen haar zus kon opkomen maar even later dan niet tegen haar zogenaamde vriend. Of ze moet zich zo veilig hebben gevoeld bij zus, dat ze zichzelf durfde te zijn omdat wat ze ook deed haar zus toch we van haar bleef houden. Maar dat lijkt niet uit het boek dus dat vond ik een beetje frappant. Voor haar vriend deed ze iets wat helemaal tegen haar gevoel in ging en wat ze niet voor zus wilde doen. Iig een hele interessant boek wat ik niet zo snel zal vergeten.… (altro)