Anders is het met Het Schip der doden van Petr Placak dat een intrigerend begin en een prima einde niet eens laat wegdeemsteren, maar gewoon aan de kant schuift om te fulmineren. Niet dat zijn woede en verontwaardiging niet (ten dele) terecht is - nogal wat Duitsers die in de jaren '90 met een wandelstok rondliepen waren in de jaren '40 zelf ook niet al te bereid om hun zitje in de tram af te staan aan de sociaal zwakkeren - , maar de literatuur wordt in dit verhaal zo bruusk opzij geschoven dat de boodschap zonder enige subtiliteit voor het beeld dringt.

http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2009/11/de-huwelijksreis-het-schip-der-do... ( )