https://fromtheheartofeurope.eu/jaren-van-de-olifant-by-willy-linthout/

First published in 2009, this picked up the hat-trick of the three major prizes for comics in the Dutch-speaking world, the Bronze Adhemar, the Stripschapprijs and the Pix St-Michel (Dutch category). It’s an intense and moving portrait of a man coming to terms with his son’s suicide; his struggles with his marriage, his work, therapy, drugs, and his fantasies about his son’s survival.

Linthout has now expanded the original edition with two extra chapters (for a total of ten), and my hardcover copy also includes, as an appendix, an interview with the author and his therapist. One of the new chapters very consciously erodes the barriers between protagonist and author (they were slim anyway). It’s a gruelling read in places, but also has shafts of grim humour (there’s a particularly poignant scene around a book launch). Really recommended. ( )

'Het jaar van de olifant' bestaat uit 8 delen. In het eerste deel pleegt zoon Wannes zelfmoord. De vader kan hier zeer moeilijk mee overweg. De hele stripreeks handelt over het verwerkingsproces van de ouders en vooral van de vader.
De strip is autobiografisch en zeer aangrijpend. ( )

Op de achterflap staat:
" Karel heeft een lieve vrouw, vast werk en een schat van een zoon, Wannes. Tot op een dag de politie bij hem aanbelt. Wannes is van het dak van het flatgebouw gesprongen.
Na de zelfdoding van zijn zoon staat Karels wereld op zijn kop. Karel raakt de kluts kwijt. Hij vlucht in verzinsels, dagdromen en nachtmerries. Wanneer het er echt toe doet, staat een mens alleen. Helemaal alleen.

De autobiografische striproman Jaren van de Olifant is ronduit uniek. Willy Linthout slaagt erin om een authentiek verhaal te vertellen. Zijn besef van tragiek is tegelijkertijd een bereidheid tot lachen, een combinatie die zelden in zo'n subtiel evenwicht voorkomt.
Bekroond met de Prijs van de Vlaamse Gemeenschap voor Strips "

Vaak vind ik een achterflap niet goed de lading dekken van een boek. Bij deze is het wat mij betreft helemaal raak.
De menselijke worsteling in dit boek is hartverscheurend zonder dat het pathetisch wordt. De zwart-wit-grijs tekeningen eenvoudig en wellicht daardoor ronduit doeltreffend. Het is wat het is, niets meer, niets minder en daamee is het zo herkenbaar dat het niet anders kan dan dat dit boek je raakt. ( )