De schrijvers geven een afgerond overzicht van het financiële luik van de Fortis-Crash in 2008. Het geeft een verhelderend beeld van de verschillende actoren in deze saga en hun aandeel in deze bankcrisis, die wereldwijd is en ook in België: Dexia, KBC en Ethias aantastten. Ook het politieke luik wordt belicht, voornamelijk op het vlak van het debakle op het vlak van de Europese samenwerking. ( )

De teloorgang van het Fortisimperium. In dit boek zijn de ontwikkelingen, die uiteindelijk hebben geleid tot de versnippering van deze bank/verzekeraar, minutieus genoteerd. De schrijvers, beiden journalist bij het financiële dagblad De Tijd, verhalen een geschiedenis die vanaf het begin uiterst boeiend is. Niet alleen het management wordt onder het vergrootglas gelegd, ook toezichthouders, belanghebbenden en de politici worden kritisch gevolgd.
De conclusies die de schrijvers in het boek formuleren zijn -waarschijnlijk- allemaal juist doch twee daarvan zijn, naar mijn mening, wel het belangrijkst: de onjuiste keuze voor overname van ABN/AMRO middels een zg. vijandig bod, en de omstandigheid dat Fortis bewust heeft gekozen voor een versnipperd aandeelhouderschap. Het ontbreken van een referentieaandeelhouder -’verdeel en heers’ was het motto- kan wel voordelen oogsten doch in perioden van zwaar weer en bij het nemen van belangrijke beslissingen kan zo’n aandeelhouder in beraadslagingen, voor een zeker evenwicht zorgen, voor checks and balances.

Wordt bovenstaande gemixt met de gevolgen van de financiële crisis, een niet alerte toezichthouder en een niet adequaat reagerende overheid, dan zijn alle ingrediënten voor een ramp verzameld.
Opvallend is dat het handelen vrijwel altijd werd beïnvloed door ‘angst’: bij het management vreesde men reputatieschade, de toezichthouder was bang voor de ‘De zwarte Piet’ en de regering vreesde de ‘kiezer’ en de gevolgen voor eigen positie.
Het mag een wonder worden genoemd dat men op het allerlaatste moment nog tot handelen is gekomen !

Nu de schrijvers zeer gedetailleerd verslag uitbrengen is het een gemis dat cijfermatige informatie grotendeels ontbreekt. Weliswaar worden de grote lijnen goed geschetst doch een ‘wandeling’ door de diverse jaarverslagen zou het beeld wel completer maken. Verslagen van aangekondigde onderzoeken en enquêtes zullen deze informatie waarschijnlijk wel bieden.

Al met al: een boeiend en leerzaam relaas en een knap, journalistiek werk. ( )