Hoewel de canon van het Nieuwe Testament best uit te leggen is, blijft het fascineren te ontdekken welke geschriften ook pretenderen een licht te werpen op het 'authentieke' christendom. Aanvullingen, eigen interpretaties, commentaren, fantasievolle verbeeldingen, waar ze tegenwoordig van fictie tot en met bijbelstudieboeken verkocht worden, heetten ze in de oudheid apocriefen . Na jaren geleden al eens Lost Scriptures - books that did not make it into the New Testament van Bart D. Ehrmann aangeschaft te hebben, was het nu een verademing het boeiende, Nederlandstalige boek De Apocriefen van het Nieuwe Testament te lezen. A.F.J. Klijn heeft voor een vlotte vertaling en professionele toelichting en introductie gezorgd. De geschriften zijn verdeeld in evangelieën, handelingen, brieven en openbaringen.

De apocriefen

Anders dan in nieuwsberichten over zogenaamde spectaculaire ontdekkingen van papyri of codices wordt beweerd, zetten de apocryfia zich niet zozeer af tegen de 'echte' Jezus. Gedeeltelijk vullen zij het Nieuwe Testament aan, deels reageren ze erop of 'corrigeren' ze het. Corrigeren is met een korrel zout. In dergelijke werken klinkt overduidelijk een gnostische inslag door, en staat een vage wijsheid in de vorm van een soort grabbelton van bijbelcitaten centraal, niet het zondebesef van de mens, het verlossingswerk van Jezus Christus. Ontkennen of vermijden van de apocriefen is struisvogelpolitiek. In veel middeleeuwse kunstwerken en hedendaagse literatuur over Jezus, Paulus, Openbaringen, hemel, hel en engelen wordt uitgebreid gebruik gemaakt van de materialen. En dan is het best interessant de 'bronnen' zelf eens te bestuderen! ( )