In 1973 werden er voorbereidingen getroffen om een reeks poppenfilms rond Suske en Wiske te starten in opdracht van de Nederlandse televisie. Degene die het bewerkstelligen moesten waren de Wies Andersen-studio´s. Ze kregen van Willy Vandersteen de synopsissen van de verhalen, schetsen van de figuren en de decors. Aan hand van dit materiaal kregen de poppenmakers en de decorbouwers een idee hoe een Suske en Wiske-verhaal in elkaar zat.
De TROS zond het zestal poppenfilm tussen oktober 1975 en december 1976 uit en ze waren een ongekend succes. Het gevolg hiervan was niet alleen voor De Standaard-uitgeverij uitermate belangrijk maar ook voor het Suske en Wiske-universum. Niet alleen dat de oplage omhoog ging, maar ook de merchandising rond het stripduo begon te rollen. In de jaren 50 en 60 was merchandising rond het stripduo nog iets buitengewoons, maar vanaf het succes van deze poppenfilms kreeg je eigenlijk alles, wat je hart begeerde: puzzels, langspeelplaten, video´s, bekers, handdoeken enz., enz.
Natuurlijk werden van de poppenfilms ook strips gemaakt, echter wijken de stips af van wat er in de poppenfilms gebeurd.
Het eerste stripverhaal, gebaseerd op een van de poppenfilms, dat uitgegeven werd, was De minilotten van Kokonera en verscheen in mei 1976. De minilotten van Kokonera was trouwens ook de eerste poppenfilm, die door de TROS destijds uitgezonden werd.

In de voortuin van tante Sidonia's huis landt een vliegende cocon. De piloot van dit ruimteschip is een behaard rupsachtig wezen en is afkomstig van de planeet Kokonera. Op haar planeet is een meteoriet neergestort die alle bloemen in goud verandert. De minilotten hebben nu geen voedsel, want de honing, die zij door de bloemen krijgen, blijft uit.
Suske, Wiske, Lambik en Jerom gaan meteen met het minilotje naar Kokonera om de meteoriet te vernietigen, niet wetend, dat Dr. Krimson, de aartsvijand van onze vrienden, samen met zijn handlangers aan boord is. Het plan van Krimson is namelijk alle gouden bloemen te stelen.

Bron: http://suskeenwiske.ophetwww.net/
Tekst: Alain Stienen ( )