Stanny, een stil leven is het derde deel van een roman fleuve over de familie en omgeving van de schrijver in de directe omgeving van Antwerpen waar hele dorpen worden gesloopt ter wille van de uitbreiding van de Antwerpse havens. Ontreddering bij mensen en in de bebouwde omgeving. In dit deel is de ontredderde hoofdpersoon een buurjongen Stanny van Stokken en het ontredderde dorp: Wilmarsdonk.

Van de jongen wordt in 18 scènes zijn hele leven beschreven: van de kleuter die geen speelgoed in zijn bad mocht hebben tot de dertigjarige verkoper van trucks, die zich tegen een betonnen paal te pletter rijdt. Daartussen speelt zich het leven af van een zielepoot, die tussen zijn vrienden altijd het loodje legt: het laatste gekozen wordt bij het voetballen en gepest wordt en het voortdurende slachtoffer is op school, bij cafébezoek en in het leger. Hij is de jongen die altijd door iedereen wordt gepest.

Opvallend is de rol van de schrijver als kind en opgroeiende jongen. Hij spaart zich zelf niet als het gaat om de pesterijen. Hij is bovendien de concurrent als het gaat om de liefde van Nicole. Stanny zegt de liefde af omdat hij weet, dat Erik ook met Nicole optrekt en ook omdat hij het idee heeft dat Nicole hem uit medelijden heeft benaderd. Even later laat Erik het ook afweten en Stanny komt er niet meer aan toe om opnieuw kontakt met Nicole op te nemen.

Vlaminck volgt ook hier weer het procédé van opgezochte feiten en invoelende reconstructies, waar fictie in het spel is, maar het gaat daar om fictie van feiten die evengoed ook werkelijk gebeurd konden zijn en die de weergegeven feiten versterken en ondersteunen.

Is het een laat eerbetoon aan iemand die doodgepest lijkt te zijn? Het lijkt er op. Stanny laat de auteur niet los, zoals ook uit het laatste deel: Het schismatieke schrijven zal blijken.

Hengelo, 17 juli 2005 ( )