Gaandeweg worden de toevalligheden, die al of niet aan de fantasie van Loes zijn ontsproten, wel vaak erg onwaarschijnlijk en door de vele herhalingen ook vervelend.
Dat is jammer, want Het duister dat ons scheidt is wel een spannend boek. Compleet met de suspense van een geheimzinnige moord en de onthulling aan het eind.
Wat vooral aanspreekt - en daarin ligt haar kracht - is de gedrevenheid die Dorrestein haar karakters meegeeft. Hun overlevingsdrang en moed zijn onbegrensd, en hun eenzaamheid daardoor des temeer invoelbaar.

De roman is opgezet als een raadselachtig verlopend verhaal, bevredigende en feitelijke antwoorden op de vele vragen die rijzen, worden pas in de eindfase gegeven. (...) Toevalligheden zijn er in deze roman te over, ze verraden de regisserende hand van de schrijver, die zeer gesteld is op herhalingen, spiegelingen, variaties en tegenstellingen. (...) Al het voorafgaande en wat daarin is verondersteld te zijn gebeurd en om welke redenen, zet dit eind van de roman geheel op z'n kop, zoals dat vaker bij Dorrestein het geval is.

Evenals veel van haar vorige romans is Het duister dat ons scheidt een psychologische thriller, waarin eigentijdse thema's en aan de actualiteit ontleende gebeurtenissen zijn verwerkt. Zoals Een Hart van steen (1998) gebaseerd was op de tragedie in Hoofddorp waarbij ouders hun drie kinderen vermoordden, is Het duister dat ons scheidt geënt op de Leidse balpenmoord. (...) Als thriller zit het boek goed in elkaar: tot vrijwel op het einde blijft onduidelijk wie de moord heeft gepleegd en met welk motief. Er zijn wel aanwijzingen, maar die lijken vooral bedoeld om de lezer op het verkeerde been te zetten. (...) Daar staat tegenover dat Het duister dat ons scheidt een mooi psychologisch portret oplevert van een aanbiddelijke tomboy en minstens zo vaardig geschreven is als Verborgen gebreken, Een hart van steen en Zonder genade. De kunstgrepen en de ongerijmdheden in het verhaal, schrijf ik maar toe aan vertelster Loes, de tragische heldin die alle witte plekken in haar gebrekkige geheugen nu eenmaal opvult met krankzinnige beelden.