Co Adriaanse is natuurlijk een prachtig onderwerp voor een boek. Een trainer die erg overtuigd is van zijn eigen methode, maar tegelijkertijd ontzettend eerlijk is naar journalisten toe die het in zijn ogen verdienen. Visser is een van deze mensen. Adriaanse vertrouwt hem en staat hem dus toe om de laatste maanden van zijn dienstverband bij AZ mee te lopen. Op bijzonder openhartige wijze zien we een man bezig met een missie die bijna niet kan lukken. De UEFA cup en het kampioenschap zijn gewoon te hoog gegrepen voor de provincieclub uit Alkmaar. Maar dat het boeiend is om daarover te lezen is gewoon een feit. Voor de wedstrijd nodigt hij bijvoorbeeld de schrijver, maar ook een televisiecommentator uit, voor wat uitleg over de tactiek van die dag. Tijdens de wedstrijd blijkt al snel dat zijn ideeën volledig uitkomen. Indrukwekkend.

Adriaanse is een bewogen man, sociaal voelend, maar vooral een erg goede trainer. Hij heeft aanleg tot lichtelijk paranoïde gedrag, maar zelfs dat is begrijpelijk, als je nagaat welke druk toptrainers hebben. Adriaanse verdubbelt die voor zichzelf nog eens, door alleen maar het allerbeste en allerhoogste te eisen van zijn spelers, maar vooral van zichzelf.