Toch een beetje teleurgesteld door dit boek. Ik ken Debeuf als een scherp waarnemer van de actualiteit, die dankzij zijn lang verblijf in Egypte geregeld een andere blik op het internationale reilen en zeilen aanbiedt dan onze meestal eurocentrisch gekleurde bril. In dit boek komt hij terug op zijn Tribalisatie-these, die hij eerder in een internationale publicatie voorstelde (zie Tribalization). Dat slaat op het terugplooien op zichzelf, de eigen groep, religie of het eigen land. Volgens Debeuf volgen in de geschiedenis al van oudsher golven van globalisering en de-globalisering/tribalisering elkaar op, en zitten we sinds Nine-eleven weer in een contractie. Voor hem spelen in de internationale betrekkingen dus in de eerste plaats psychologische factoren.
Uiteraard heeft hij gelijk. Vooral in het geval van Arabische landen, en het moslimterrorisme speelt ressentiment tegen het Westen een eersterangsrol. En daar mag je sinds 2014 ook Rusland aan toevoegen. Debeuf brengt dus absoluut zinnige dingen aan. Maar er is tegelijk wel wat aan te merken op zijn analyses. Zo vind ik de term tribalisering niet ideaal, zeker niet omdat de term ‘stam’ sinds de 20ste eeuw echt in onbruik is geraakt en een denigrerende bijklank heeft gekregen. Alleen focust hij nogal erg op de gevolgen van Nine-eleven, en blijft hij daardoor onvermijdelijk erg eurocentrisch/Westers. Naar mijn inschatting spelen effecten van migratie veel meer in het huidige terugplooien op zichzelf, zoals blijkt uit heroplevende vormen van fanatiek nationalisme. Bijkomende minpunten van dit boek zijn de soms slordige historische verwijzingen (Debeuf is nochtans historicus van vorming), de voortdurende herhalingen en het ontbreken van voetnoten of literatuurverwijzingen. Wat dat laatste betreft, moet me van het hart dat Debeuf’s analyse in veel opzichten wel heel erg lijkt op die van Pankaj Mishra ([book:Age of Anger: A History of the Present]). Dus zeker geen slecht boek, maar ik had toch meer verwacht. ( )