Het gaat over een Joods meisje tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal wordt van achteren naar voren verteld. De reden hiervan is mij niet duidelijk. Je geheugen werkt volgens mij niet op deze manier. Ik herinner me altijd fragmenten uit het verleden. Het gaat ook over een puberteit. Simone wil helemaal geen vrouw worden, maar een jongen. Dit aspect van het verhaal vind ik het beste uitgewerkt.

Over het algemeen vind ik de gedachen die Simone heeft te volwassen overkomen. Als ze het woord 'masturbatie' spelt als 'masturbantie' moet dat kennelijk iets weergeven van haar jeugd. Met woorden als 'Nietzsche' en 'bourgeois kapitalisten' schijnt ze geen moeite te hebben. Daarnaast vind ik haar opstandigheid, feminisme, te zeer door de schrijfster opgelegd. Als dit een autobiografisch verhaal is, lijkt me dat te veel op 'wishful thinking'.

Het consequent spellen met een kleine letter van woorden als 'Duitsland', 'Duitser' en 'Duitse' vind ik een beetje flauw. De precieze bedoeling van dit trucje ontgaat me. Moet ik me er aan storen? Is het om duidelijk te maken dat Duitsers minderwaardig zijn? Geen al te imponerend boek. ( )

Herdruk van de kleine roman van Burnier. Hoofdpersoon Simone is een klein meisje als de oorlog uitbreekt. In omgekeerde chronologische volgorde worden haar wederwaardigheden tijdens die periode verteld. Ondergedoken als jodin ziet Simone haar eigen individuele verdeeldheid (zij wil jongen zijn) opgenomen in maatschappelijke tegenstellingen. "Vrouwen en joden zijn altijd schuldig". De titel slaat op de aparte uren in het zwembad voor jongens en meisjes. Zij neemt deel aan het jongensuur en wordt weggestuurd. Dat verlangen naar het "jongen zijn" komt mede "omdat het dan met je lichaam in orde was". Een levendige stijl met opmerkelijk talent voor kleine sarcasmen en humor.