Interessant boek voor een "niet-historicus". De ambivalente houding van More wordt heel het boek steeds zeer duidelijk onderstreept. Moeilijk te vatten en daarom de uitleg die zijn dochter Meg geeft over haar vader geeft een samenvatting van het hoofdpersonage :
"De onbuigzaamheid van mijn vader was geen obstinate kortzichtigheid, maar bezorgdheid voor het behoud van het enige wapen dat de machtelozen hebben in hun strijd tegen de machtigen : het recht. Wetteksten waren voor mijn vader heilig. En dus kon hij het absoluut niet hebben dat een toevallige akte, vastgelegd door een toevallig samengesteld parlement ten voordele van een toevallige vorst, zwaarder zou wegen dan een door God ingestelde wet die al eeuwen door de kerk werd bewaard en door de hele christenheid- in feite ook door Hendrik VIII - werd erkend." ( )

Niet zo slecht, wel een beetje saai en braaf. "Vijf vriendschappen" is een beetje misleidend, want of Thomas Cromwell en vooral Hendrik VIII echt vrienden waren is dubieus, en dochter Margaret (Meg) in elk geval niet. Eigenlijk is dit gewoon een chronologisch opgezette biografie van More, over 5 sprekers verdeeld (ook Erasmus en Pieter Gillis), van wie ik Hendrik de meest authentieke vond. Daarbij worden dan wel alle bekende items keurig nagelopen. Bevredigend vond ik wel dat More niet zo'n enorm heilige martelaar is, en ook dat zijn negatieve kanten naar voren komen (maar dat kon na Hilary Mantel ook niet anders), vooral dat hij een ironisch, enigszins enigmatisch of tegenstrijdig mens blijft. ( )