"Η νύχτα των γιασεμιών" είναι ένα πολύ ωραίο και καλογραμμένο βιβλίο. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι το αντικείμενο που πραγματεύεται και περνά από αρκετές από αυτές. Οι σχέσεις ενός ζευγαριού και πως μπορεί ένα τρίτο άτομο με άνομους σκοπούς να τις χαλάσει ή ακόμα και το ίδιο το ζευγάρι πως μπορεί να αναλωθεί στην καθημερινότητα, στον εγωισμό και στη σιγουριά που έχει ο ένας για τον άλλον, να ξεχάσει τι πραγματικά ήταν αυτό που δημιούργησε τη σχέση αυτή, την αγάπη, το σεβασμό, την εμπιστοσύνη. Κι όταν η εμπιστοσύνη χαθεί ή κλονιστεί, πόσο δύσκολο είναι να επανέλθει η αρμονία στη σχέση. Οι σχέσεις γονέα-παιδιού και η τεράστια επιρροή που ασκεί ο γονιός στο παιδί του, είτε θετικά είτε αρνητικά. Πόσο καλό αλλά και πόσο κακό μπορεί να κάνουμε στα παιδιά μας, ηθελημένα ή όχι, δεν έχει σημασία αν δεν το αναγνωρίζουμε. Μόνο που στην πρώτη περίπτωση είναι ακόμα χειρότερα, καθώς αυτό που συμβαίνει είναι ότι δεν αγαπάμε πραγματικά τα παιδιά μας, τουλάχιστον όχι περισσότερο από τον ίδιο μας τον εαυτό. Το κακό όμως που τους κάνουμε, πέρα από το ψυχικό τραύμα και τη στενοχώρια, είναι κάτι που θα κουβαλάνε για την υπόλοιπή τους ζωή και που θα επηρεάσει άμεσα την ψυχοσύνθεση και την προσωπικότητά τους. Αλλά και πως μπορεί ένας άνθρωπος που αγαπάει τα παιδιά και τους ανθρώπους γενικότερα, να αγκαλιάσει ένα "ξένο" παιδί και να το κάνει να αισθανθεί δικό του. Είναι ένα μάθημα ζωής! ( )