Het vierde boek uit een serie, opgedragen aan Lucia de Berk en het zal bij het lezen dan ook niet bevreemden dat ook in dit boek iemand ten onrechte vanwege een kettingbewijs wordt veroordeeld. Het boek leest snel weg maar het verhaal is ietwat dun. Er komen weer veel toevalligheden voorbij. Zo bedenkt hoofdfiguur Femke dat een collega advocaat in een zaak tegen een politicus, die als niet gelovige vindt dat het zijn recht van vrije meningsuiting is om alle godsdiensten onzinnig te vinden, de rechtbank moet wraken(waar hebben we dat meer gehoord). Ook is de behandelend neuroloog van Ben, slachtoffer van een schietpartij en partner van Femke, tegelijkertijd een vriendje van de procureur generaal is, de grote tegenstander van Femke in de rechtszaal. Ook blijkt degene die een aanslag op Femke uitvoert later ook de getuige à charge die haar client's veroordeling bewerkstelligt. De aanslagpleger die in het verhaal overkomt als Amsterdamse penoze die in een van de laatste hoofdstukken de kern van de comedia dell'arte begrijpt, komt niet overtuigend over. Kortom weer te veel toevalligheden, ook duikt in het verhaal de criticus in Bert de Vries even op, waarbij hij de leze moet laten weten dat hij de Lama's niet leuk vindt.
Het in eerste instantie presenteren van deze boeken als geschreven door een vrouw, met kennis van de juridische wereld, is een goede mareketing truc gebleken, maar laat mij als lezer achteraf met een vreemde smaak in mijn mond achter, zeker als hij( de schrijver) het nodig vindt om een sex-scene uit vrouwelijk perspectief te schrijven. Het lijkt er niet op dat we nog een vervolg van deze serie nodig hebben. ( )