Net zoals dat andere boek "de achterblijver" werd dit verhaal in een erg trefzeker Nederlands geschreven. Het onderwerp is een beetje bizar maar echt gebeurd.( met wat dichterlijke vrijheid waarschijnlijk). Proficiat . Maar: Voor iemand die graag een spannend boek leest om zich te ontspannen is dit niet geschikt volgens mij. Dit is geen prettige lectuur. Uiteraard zijn de meeste mensen gek en daar worden we liefst niet mee geconfronteerd. ( )

Intellectualistisch spel in een bewonderswaardige stijl. Vaak ergerniswekkend, dan weer prachtig of gruwelijk. Twee personen die niet met de werkelijkheid (meer) overweg kunnen, ontmoeten elkaar en begaan een daad die de rest van de wereld met verbijstering slaat. Marino is een autistische man, voor wie de werkelijkheid alleen bestaat uit wat hij fysiek voelt. Bruno is de letterkundedocent die alleen leeft in wat een paar auteurs geschreven hebben. Beide raken op een dood spoor en ontdekken dat ze samen voor elk van hen de oplossing bieden, die zich uit in de uiteindelijke daad. Al het intellectuele geredeneer van de hoofdpersoon irriteert vaak, maar snijdt wel hout. Herlezing maakt dit boek hoogstwaarschijnlijk nog veel beter, dus toch 5 sterren. Maakt erg benieuwd naar de andere boeken van Petry, want dat hij kan schrijven, lijdt geen twijfel. ( )

A very weird book, winner in 2011 of a big literature prize in the Dutch speaking part of the world, and from an author from whom i already read 2 books before, intellectualistic writing without real story where what the characters think is ten times more important then what they do or then what happens around them.
And again so in this book. Albeit that this one starts with some cruel and horrifying action, the killing of a man in a special way. Based on a true story that took place in Germany, but for the rest the pure imagination of the author.
The majority of the book goes on what happens before the killing and the narrative character is most of the time the victim. Two random people meet, both are living in a kind of parallel bubble next to the world. One an asocial partner at university, the other one with a complete asocial life. The first wants to "leave" this world, he wants to die, or at least that is the result of his own analysis after a shock that changes his life. The second one doesn't knows what he does, he lived in the shadow of his mother, who died recently, life seems too much to handle. He gets involved in the first one his plan to "leave", very involved.
A lot of sociological bemusings, a nice parody on a tv-famous professor at a catholic university here in Flanders, again very explicit homosexual relationships (a so recurring theme in this author his works, it's like there are no other relationships) and random thoughts on the emptiness of life, dull jobs, closed mind relationships with parents, religion, ... all themes already present in earlier work by Petry.
This novel is by far the most easy to read, but towards the end, one knows what happened and so there is a sort of anticlimax, there is no big bang before the finale, ... no final explanation. I'm convinced that this is on purpose to keep track with the emptiness of life as described before.
Some of the more beautiful pieces are when he talks about literature, as the only thing that can save the world. Does the author sees a role for him there?
Was the purpose to shock with this book? The killing shocks, the rest ...? I doubt it, i also think sometimes that half of the world's population are stupid people, like one of the characters, not filling in their life with enough quality and sense.
But hey, probably half of the world thinks that of me as well :) And i don't go and kill someone or let myself be killed ...
Why this book won such a big prize, stays a mystery for me. It's not bad, but for me, in my humble opinion, not that great. ( )

Na plastische, knappe schildering van de mans ontmanning en dood, dicteert de dode (jeugdige homosexuele 40-er en oudliteratuurdocent Bruno KIlaus) moordenaar Marino zijn visie op de toestand nu en vroeger en geeft zelf ook overzichten van Marino's leven met zijn dominante juistgestorven moeder. De licht autistische Marino, maar vooral de behaagzieke, verliteratuurde, dan zijn werk afgezworen hebbende wegens de algemene zinloosheid der dingen, Klaus zijn overtuigend getekend, voorzover dat mogelijk is. Wel blijft het boek misschien iets te veel steken in een heel knap, ook wel boeiend vertelde, versie van een anekdote, inclusief diepzinnigheden over het eten van reepjes bil, die Marino meer met Klaus verenigen dan hun geslachtsdaden daarvoor. ( )

verpletterend begin en dan een rustig opbouwend verhaal vanuit een onwaarschijnlijk perspectief dat lijkt opSpecht en Zoon van WJ Otten.
De lezer wordt meegenomen via fraaie en soms stuitende beschrijvingen. Je moet er niet al te kritisch naar kijken en je hebt het binnen twee dagdelen uit. ( )