Sven Gatz

Met de beschrijving van het leven en de ervaringen van zeven personages in Brussel op de dag van de beruchte aanslagen probeert de schrijver een beeld van deze stad te geven.

Wat deze personages komende uit verschillende milieus denken en doen is natuurlijk bepaald door de schrijver die ook nog een bekend politicus is. Het boek blijft dus helemaal binnen bepaalde lijntjes.

'Dit is de Islam niet', 'In Brussel kan je goed eten'enz., al te gemakkelijke clichés die de personages ongeloofwaardig maken. Wat het eerste cliché betreft kan je de vraag stellen of de schrijver de Koran wel kent of uit politieke correctheid wat al te meelevend is met zijn personages.

Zowat alle Brusselse problemen van racisme tot de moeilijkheden van de asielzoeker die een leven in België wil opbouwen en de uit Congo teruggekeerde Franstalige die zich gefrustreerd voelt in het ondertussen door Vlamingen gedomineerde land komen aan bod. Een Vlaams personage dat dagelijks gepest wordt omwille van zijn taal vind je er niet in.Een bewuste weglating?

Een Vlaams-Brussels schrijver is zeldzaam en wat de stijl betreft is het best goed geschreven. Waard om te onthouden is de opmerking over veel ingeweken Vlamingen ' Vreemd dat ze de rust of verveling van hun dorp of gemeente achter zich laten en naar een bruisende stad verhuizen, om die dan na enige tijd te willen verdorpen.'We zijn het blijkbaar niet over alles eens, maar hier herkennen we de ervaring van de echte Brusselaar.… (altro)