Rik Devillé

Striemende aanklacht tegen allerlei mistoestanden in de kerk. De auteur neemt in elk geval geen blad voor de mond. Zijn verontwaardiging komt bovendien duidelijk van binnenuit, vanuit eigen ervaring. Hij put ook uit die ervaring om alternatieven aan te reiken. Hier en daar zit er echt iets inspirerends bij.
Maar... De brave man heeft de zaak van de mensenrechten duidelijk geen dienst bewezen: zijn argumentatie is zo gebrekkig, eenzijdig en op vele punten gewoonweg foutief en weerlegbaar; zijn verontwaardiging neemt soms zo'n vaart dat het potsierlijk gaat lijken en hij zich echt vergaloppeert; en zijn alternatief kerkbeeld is zo cliché-matig, dat het profetische dat van dit werk uit zou kunnen gaan, bijna volledig verloren gaat.
Daarom: dit is wel niet helemaal een nieuwe Papenspiegel, toch is het zeker ook geen nieuwe Luther. Maar dat neemt niet weg dat hij duidelijk enkele zwakke plekken van de kerk aansnijdt en daarmee een en ander kan losweken.… (altro)