Herman Gerard de Cock

Het is een curieus boekje - waar je verrassend weinig informatie over vindt - over het boek zelf tenminste, of over diens schrijver. Op de website van Erwin Mortier staat er een uitgebreide bespreking, maar ook daar gaat het in de 1ste plaats om de lijn naar Reve. Wie De Cock is, waarom dit boekje, en vooral: waarom in deze stijl - die bij wijlen zo spottend, zo in your face lijkt - terwijl het allemaal toch niet om te lachen is: de handleiding die je hier krijgt tot een ordentelijk leven is zo kwaad nog niet - kom je nergens te weten. De stijl - iets tussen Multatuli, Reve, de Louis Paul Boon uit Mieke Maaike's obscene jeugd en de visboer in - is bevreemdend, maar durf ik ook wel (een heel klein beetje) geniaal noemen. De inhoud: levenslessen van een goede vriend, doorspekt met anekdotische/psychiatrische gevalstudies en wat gezond en clownesk doorredeneren. Schateren tot je niet meer bijkomt, kortom. Meer literatuur in feite, dan psychologie (al is me onduidelijk of het oorspronkelijk als het eerste dan wel als het tweede bedoeld was - niet dat het er, voor het leesplezier iets toe doet, maar een nawoord had hier niet misstaan.)

Maar 500 pagina's? €50? Dat is twee maal te veel. Ook al vinden we onszelf vrij eenvoudig te herkennen in de beschrijvingen van neurasthenici en zou dit wel eens ons ideale nachtkastjesboek kunnen worden, ook al staat elke bladzijde hier boordevol mooie dooddoeners en ogenopeners, prachtige gammele en van de rotsen tuimelende zinsconstructies, ... dit boek lees ik niet uit. En ook: aan dit boek besteed ik geen €50. (Al was ik dat na 5 pagina's wel van plan, het besluit het toch maar niet te doen komt na 85 pagina's ...) De helft zal wel genoeg weze ...

http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2009/05/de-kleine-neurasthenicus.html… (altro)