Distraction is praktische filosofie in de stijl van Alain de Botton: de schrijver bekijkt een bepaald thema door de lens van het werk en leven van een handvol grote denkers en kunstenaars en trekt daar levenslessen uit. Best een aardige concept, hoewel het gevaar van selectief citeren en hineininterpretieren wel om de hoek ligt. Bovendien moet worden aangetekend dat het deel dat mij het meest aansprak in feite de uitgebreide bibliografie was, waarmee het boek besluit.

Wie echter geen tijd heeft om helemaal tot daar te raken, maar wel wil kunnen meepraten, leest best door tot pagina 5. Daar poneert de schrijver namelijk de basispremisse waarop de rest van zijn werk steunt. Wij -de moderne mens, of beter nog de mens tout court- worden constant afgeleid (zie titel) van wat er echt toe doet. Het gaat er dan ook om te kunnen onderscheiden wat voor ons van waarde is en ons daarop te focussen, Nietzsche's adagium indachtig: Formel meines Glücks: Ein Ja, ein Nein, eine gerade Linie, ein Ziel. Dat poneren gaat zo: het Engelse woord voor waarde is natuurlijk 'value' en uit de ethymologie van dit woord -van het Latijnse 'valere': sterk zijn- leidt de auteur af dat wat van waarde is gelijk staat aan wat ons meer vrijheid geeft. Jawel, zo eenvoudig kan filosofie dus zijn. Je pakt een willekeurig complex vraagstuk, bekijkt de ethymologie van de gebruikte termen en redeneert spingend van associatie naar associatie naar het gewenste antwoord toe. Hoe dat dan met het Nederlandse waarde moet, weet ik niet, maar voor de angelsaksische wereld is dit dilemma in ieder geval van de baan. Next please! ( )

In reading through Distraction I have found confirmation that it is a "guide to being free" as stated in the subtitle of the book, but it is also an exploration of the nature of man in his search to explain the world around him. The discussion of distraction, what it is and what it means, leads in interesting and unexpected directions. The nature of and importance of freedom for individuals is explored through discussions of a wide variety of thinkers. These include philosophers from Aristotle to Marcuse, and literary artists including Henry James and Robert Musil. Some of my favorite thinkers are here, like Aristotle and William James, but also those with whom I disagree, like Nietzsche, Marx and Marcuse. Present as well are writers and artists with whose works I have little familiarity like Heidegger, Matisse and Foucault. I look forward to exploring some of their works.

That list of thinkers mentioned above suggests another aspect of Distraction, one which I find appealing, as a jumping off point for further discovery and expansion of knowledge. The final section of the book, a sort of annotated bibliography, called "Balancing the Books", is helpful in this regard. I appreciate authors who share their ideas for further reading with the reader. These brief comments only begin to touch on the wealth of ideas in Distraction, and I may make future comments based on the thoughts that it will have prompted in my reading and thinking. I only know that my search is spurred by reading Distraction as it raises more questions for me than it answers, and that is a very good thing. ( )