""

Een collega van mij die nog nooit fantasy had gelezen, was in dit boek bezig. Mijn opmerking dat ik nog nooit iets van Tanith Lee had gelezen, was voor haar de trigger het boek aan me uit te lenen nadat zij het uit had. Enkele weken later kwam ze het boek brengen en zei nu wel bij te moeten komen van wat ze daarin gelezen had. Als doorgewinterde fantasylezer dacht ik dat het voor mij niet zo uit zou maken, maar dat pakte toch een beetje anders uit.

Op internet wordt Tanith Lee haar schrijfstijl omschreven als dark fantasy. Het kan mij vaak niet donker genoeg zijn dus dat leek me wel wat. Alleen wat Tanith Lee schrijft, of tenminste in dit eerste deel van drie, is van een geheel nieuwe donkerte voor mij. Een groot deel van de tijd vroeg ik mij af waarom de personages nu deden wat ze aan het doen waren. Het leek wel alsof men er met zijn allen maar op los leefden en zonder enig doel door de tijd werden meegesleept. Eigenlijk zoals wij ons leven doorbrengen maar dan in een andere setting. Van een fantasyboek verwacht ik een reis, een doel, iets wat opgelost of bevrijd wil worden.
In dit boek waren er alleen af en toe momenten dat er een kwartje op zijn plaats viel en me duidelijk werd waarom ik al het voorgaande had gelezen. Daarna kwam echter weer hetzelfde gevoel van alleen maar doorgaan. Dat er slechts een personage en eigenlijk pas in een latere fase in het boek, interessant is, werkt ook niet zo mee.

Dat klinkt wellicht vermoeiend en ik werd er dan ook wel eens wat moedeloos van maar ik werd voldoende door het verhaal gegrepen om verder te willen lezen. De schrijfstijl is verder eenvoudig genoeg waardoor dit geen extra inspanning kost.
En dan is daar die donkerte, die nieuwe donkerte veroorzaakt door zowel het ruwe leven van oorlogszuchtige stammen op een letterlijk ijzige wereld als door de daar doorheen geweven magische en geestenwereld. Er is weinig warmte in het boek en er lijkt ook niemand (dood of ondood) werkelijk naar te verlangen. Wel is er lust in de verschillende vormen als seksueel en macht. Er is eer en sterven voor je leider maar meer uit omdat men dat nu eenmaal zo doet dan dat men werkelijk respect heeft voor deze leider.
Dit is allemaal niet zo gek als je bedenkt dat de regerende goden ook de liefde niet lijken te kennen en alleen uit zijn op wat wij primitieve lusten zouden noemen. Hierdoor lijkt het verhaal niet erg de diepte in te kunnen komen.

Toch heb ik deel 2 en 3 besteld omdat ik te nieuwsgierig ben hoe het verder zal gaan. De onverwachte wendingen en oppoppende motieven zijn daar prikkelend genoeg voor. Alleen mensen waarvoor de leestijd kostbaar is, zou ik deze reeks (na het lezen van 1 deel) niet aanbevelen. ( )

So this was strange. I really liked it at first. The ice barbarians thing was great. I hadn't seen that done much and only Tanith Lee would take it to the next step and talk about Ice Jungles. I'm still trying to figure out how that would work because she never really described them. Guri was my favorite character but most of the other characters I didn't care about at all.

Still it kept me interested enough to read for 500 pages. So it's definitely not the Flat Earth series (one of my all time favorites) but still pretty good. Some of the stuff got a little surreal and I still don't understand it. But I am curious about the 2nd book (since I already own it). So I'll probably read some reviews on it before I make a final decision to read it or not.

One final comment. Every once in a while she would slip into this kind of 2nd person writing and it was really jarring.
(made up example)
"We walked along the parapet. You could see for miles in every direction."

Now I know that it can't just be a mistake, Tanith has been doing this for way too long. So all I can think is that it was some kind of experiment. ( )