No one living writes quite like Torgny Lindgren. On every single page of this book I have found prose and ideas that astound and invigerate me. Yes the book is about a plague-like sickness but Lindgren's way of thinking and way of writing constantly surprises. His prose seem simple but always say alot. I can compare him only to the genius of Italo Calvino.
Don't read a library copy because you will want a pencil for underlining and marginalia.
Torgny Lindgren illuminates much with Light. ( )

This book is about a medieval village in the far North of Sweden. In fact, it is the last village: beyond is nothing but wasteland. A flea from a pregnant rabbit brings the plague, and when its ravages are over, only six people are left alive. One of those people, in a crazed moment, committed a terrible act because he thought it would save him from the plague. Perhaps as a result of that, perhaps as a result of the decimation, the previous unquestioned natural order is upset, and nothing makes sense any more - no-one knows what is right and what is wrong, no-one can track the passage of time, and no-one can make everything return to normal.

The focus of the story is on two of the surviving characters: Konik, who is troubled by the incomprehensibility of the new world, and Onde, who takes advantage of it. I think this was the key tension in the book - between believing that things are as they are, or that they should be as they should be.

I say 'I think', because for a lot of the time I was reading this book I felt fairly confused. It was obvious that there was a lot of symbolism going on - there are repeated motifs (rabbits, for example, which I think symbolise vitality and also chaos) and the characters' behaviour is not very naturalistic. But I feel as if I picked up about a tenth of it. That made the book quite a slog for me. I managed to keep going in the hope that it would all become clear in the end, but it didn't, really.

Recommended for: a reader who enjoys decoding symbolism (or perhaps more bluntly, someone who likes a challenge!) ( )

Fascinating and disturbing mix of (post)modern fiction and search for the way storytelling and personality functioned in the Middle Ages or Early Modern Times. It reminded me of the early Bergman movies.
Also beautiful how rabbits and a pig are as much or even more 'actors' than people. It also changed my way of looking at the sudden outburst of violence (in other) societies. ( )

Dit is een wat eigenaardig boek met een geheel eigen stijl. Uit de omstandigheden valt af te leiden dat het in de middeleeuwen speelt, in een geïsoleerd dorpje in Noord-Zweden. Jaspar heeft in de plaats verderop niet de vrouw kunnen vinden waar hij (letterlijk!) van droomde en koopt daarom maar een drachtig konijn, het eerste van het dorp. Het konijn heeft een vlo, de vlo bijt Jaspar en Jaspar is de eerste die overlijdt aan de geheimzinnige Ziekte (de builenpest). Zes mensen blijven uiteindelijk over, samen met hele hordes konijnen.

De wereld is voor deze kinderlijk primitieve middeleeuwers onbegrijpelijk en veelal angstaanjagend geworden. Könik de timmerman is van mening dat alles uit het lood is geslagen nu er geen ouderen meer zijn om de regels en tradities door te geven en te vertellen hoe het hoort. Eigendom en erfrecht worden niet meer gerespecteerd, een vader maakt zijn dochter zwanger, de priester is dood. In zijn eigen woorden: "Men kan niet leven als in een onwaarschijnlijk verhaal waarin er van alles en nog wat door elkaar kan gebeuren, zonder enige samenhang". Los werkman Önde past zich gemakkelijker aan. Hij trekt bij één van de overgebleven vrouwen in (zijn eigen vrouw heeft hij ooit verkocht voor een kam die - misschien - van zilver is) en zet op zoveel mogelijk lege huizen zijn merkteken. Dan komt er op een dag een vreemdeling die zegt dat hij een dienaar van de koning is ...

De mensen in dit boek spreken en denken en handelen een tikje ongewoon. Een ongeletterde timmerman zegt echt niet dat een abnormaal groot varken een metafoor voor iets anders is. Het is alsof je naar deze mensen door glas met een foutje kijkt, waardoor alles enigszins vertekend raakt. Dit is duidelijk geen puur realistische roman, maar een parabel. Als zodanig is het niet volledig geslaagd: het enige dat de schrijver in feite heeft te zeggen, is dat een samenleving niet zonder moreel kader kan, waarmee hij hier niet meer lijkt te bedoelen dan regeltjes en tradities waarvan de inhoud er niet zoveel toe doet. Wel zitten er hele mooie passages in het boek, en feit is ook dat de schrijver door zijn originele aanpak de aandacht goed weet vast te houden. Geen briljant boek, wat mij betreft, maar beslist bijzonder.
http://annavangelderen.blogspot.com ( )