Tongkat lezen was een regelrechte openbaring. Meer dan 20 jaar later kan ik dat gevoel moeiteloos weer oproepen door het boek even ter hand te nemen. Verder resoneert er in mijn achterhoofd: kleur, poëzie, meer kleur en een warme coherentie waar geen vinger op te leggen valt. Bloedmooi. ( )

Enigszins op karakter uitgelezen. Zaten heel leuke en minder leuke passages in voor mij. Maar toch eerder 4 sterren dan 3, omwille van het bijwijlen prachtig dichterlijk taalgebruik. 3.5/5, dus. ( )

Het is een zeer vreemde wereld waar Peter Verhelst ons in introduceert, met hallucinante ijstijden, zondvloeden, titanen met messen aan de linkerhand, een koninklijk paleis dat belaagd wordt door een bijna permanente revolutie, en heel veel mensen die op zoek zijn naar andere mensen, en naar warmte en liefde. Via verschillende vertelperspectieven wordt het verhaal telkens een stap verder gebracht en krijg je stilaan een totaalbeeld. Soms mooie poëtische passages, dan weer erg klinische actiescenes. Dit boek is zeker een literaire prestatie, maar Verhelst is hier duidelijk zijn pen nog aan het oefenen. Uiteindelijk blijf je met een gevoel van desoriëntatie zitten: de Tongkat-wereld blijft te surrealistisch om te bekoren. ( )

bladvulling dat beter een boom gebleven was ( )

knap geschreven maar voor mij moeilijk te volgen. ( )