(English-language review here.)

Dit boek begint slechts enkele maanden na Een zwerver verliefd. Tamalone, in opdracht van een van zijn rijke contacten, neemt zijn intrek in Venetië, waar een rijke dame verliefd op hem wordt. Net als in het vorige boek zal hij moeten kiezen tussen de liefde, die misschien de vervulling is van zijn diepe verlangen naar iets onbekends, en het ongebonden zwerven, een gevestigd genot.

Van Schendel probeert opnieuw een soort van noodlotsroman op te bouwen: een einde dat onafwendbaar op Tamalone toekomt. En opnieuw moet ik bekennen dat ik niet echt overtuigd ben. Tamalone neemt ondoordachte beslissingen en doet maar raak; in de plaats van Het Noodlot zou ik eerder een systematische onvoorbereidheid en paniekaanvallen als drijvende kracht aanwijzen.

Toch kon mij deze zwerversroman beter bekoren dan de voorgaande: geen driehoeksverhouding, geen verlepte Hoofse Liefde meer. Gewoon een teleurstellend en onbetrouwbaar mens die vagelijk droomt van vastheid en stabiliteit zonder er echt naar te trachten. Dàt smaakt mij meer! ( )