"Plantage Muidergracht" bevat autobiografische verhalen. Het eerste verhaal in de bundel gaat over Adriaans verliefdheid op een vrouw die hij heeft leren kennen tijdens een verblijf op het sanatorium. De verdere verhalen bevatten herinneringen aan schrijvers, korte aforismen, een bezoek aan een bordeel in Parijs. Morriën schrijft als een groot liefhebber van en over vrouwen. Al lezende raak ik steeds meer gesteld op de schrijver. ( )

Zoals de achterflap aangeeft is "Plantage Muidergracht" een persoonlijk, zelfs egotistisch geschrift in optima forma. Het boek is een lappendeken van openhartige herinneringen aan het literaire leven in Nederland en aan de mensen die Morrien heeft gekend. Een reisverslag naar een PEN-congres in Roemenië 1956, briljante korte verhalen met nauwelijks verholen erotomane inslag, dit alles geschreven door een doorwinterde observator die met lucide nonchalance de kern van zijn eigen ziel ontvouwt voor de lezer, nl. die van een schrijver die zich als brug leent tussen twee oevers, die van het sensuele en het reflexieve, en aldus de lezer de perfect schuivende loopplank aanbiedt om hem een heel soms ondeugend panorama te verschaffen over juist die aspecten van het leven die zo vaak doorvoeld maar zo dikwijls verzwegen blijven. ( )