Aan het begin van het nieuwe millennium is een aantal maatschappelijke problemen zichtbaar geworden, die niet langer kunnen worden begrepen vanuit gangbare begrippen en categorieën. Voorbeelden hiervan zijn het verschijnsel zinloos geweld en de spanning tussen religie en cultuur.

In een zevental nauw met elkaar samenhangende essays maakt de filosoof Ad Verbrugge inzichtelijk dat de problemen waarmee de postmoderne westerse samenleving kampt, kunnen worden begrepen als uitingen van een cultuur op drift. Steunend op filosofen uit de westerse traditie onder wie Aristoteles en Hegel, Heidegger en Fukuyama kritiseert hij het discours dat de laatste decennia in politieke en maatschappelijke discussies de overhand heeft. Zijn toon is nu eens beschouwelijk en nuchter, dan weer heftig en betrokken, maar steeds wordt getracht de vele kanten van de onderwerpen toegankelijk en verhelderend voor het voetlicht te brengen. Meer dan eens neemt Ad Verbrugge duidelijk stelling in het maatschappelijke debat dat gaande is of volgens hem plaats dient te vinden.
De essays hebben telkens een actuele gebeurtenis als uitgangspunt, zoals stille tochten rond zinloos geweld, de opkomst van Pim Fortuyn, de aanval op het wtc, de oorlog tegen het Irak van Saddam Hussein en de Europese grondwet. Ze zijn geschreven voor een breed publiek, maar tegelijk zijn ze in hun filosofische gehalte ook prikkelend voor wie filosofisch en/of sociologisch onderlegd is.

In samenwerking met de vpro bereidt de auteur een programma voor rond de thema´s van dit boek.
Recensie(s)
Verbrugge, verbonden aan de VU, schrijft vanuit orthodox protestants-christelijke visie. In 7 essays draagt hij geprononceerd de opvatting uit dat de overheersende ideologie van de individualiteit met haar eigen, vrije gevoelsbeleving een wezenlijke richtingloosheid in de menselijke levensgang tot gevolg heeft. Aan de jeugd wordt vaak geen ander ideaal geboden dan een roesachtige behoeftebevrediging. De moderne techniek is de uitdrukking van een levenshouding waarin in beginsel alles door de mens wordt beheerst. De mens is een toevallig 'ding' onder de dingen. Maar, aldus de kritiek van V., de redelijkheid van onze beginselen kan niet worden bewezen. De ervaring van de heiligheid is wezenlijk voor de samenhang van een gemeenschap. Als de Geest van God sterft, ontstaat een subject dat geen innerlijke noodzaak en binding meer ervaart. De consumptief-individualistische levensstijl ontnam de christelijke symbolen hun zeggingschap; het atheisme raakte in de mode. De auteur is zeer erudiet, met name in de wijsbegeerte. Maar hij houdt zijn beperkingen te weinig in het oog. Zijn oordeel over de moslims is oppervlakkig, over de situatie in Irak evenzeer. Het hoofdstuk over de vorming van Europa vraagt om een wederwoord. Deze bundel zal vooral weerklank vinden in christelijke kring.

Verzameling van lezingen sinds 2000, voor deze editie bewerkt
Centrale these: de huidige ontwikkeling van onze cultuur leidt tot innerlijke tegenspraak die haar dreigt te ondermijnen; vooral dominerende opvatting van de mens als unieke vrije persoon is problematisch
uitgesproken conservatieve benadering, soms op het reactionaire af; sterk gedragen door cultuurpessimisme.
Veel verwijzingen naar Hegel en Spengler. Zelfs dikwijls verwijzing huidige levensmoeheid met laatromeinse rijk.
Interessant maar op sommige punten gewoon reactionair: euroscepticisme, tegen morele benadering van internationale politiek; multiculturele samenleving
centraal: verwerping centrale westerse paradigma, namelijk dat de mens een unieke en met vrije wil handelend individu is. Is volgens Verbrugge de oorzaak achter alles wat misgaat.
Positief: accent op belang van cultuur; ( )