Pagina principaleGruppiConversazioniAltroStatistiche
Cerca nel Sito
Questo sito utilizza i cookies per fornire i nostri servizi, per migliorare le prestazioni, per analisi, e (per gli utenti che accedono senza fare login) per la pubblicità. Usando LibraryThing confermi di aver letto e capito le nostre condizioni di servizio e la politica sulla privacy. Il tuo uso del sito e dei servizi è soggetto a tali politiche e condizioni.

Risultati da Google Ricerca Libri

Fai clic su di un'immagine per andare a Google Ricerca Libri.

Sto caricando le informazioni...
UtentiRecensioniPopolaritàMedia votiConversazioni
1322209,154 (3.83)Nessuno
Excerto: ... numa das feridas do saurio os 174 dedos que lambe e rechupa, moles de sangue e gorduras. O espanto dum sabor novo imobiliza o homem frugal que vem das ervas e das frutas. Depois, com um salto, arremete contra a montanha de abundancia, e arranca uma febra que trinca e traga, a grunhir, num furor, numa pressa, em que ha o gozo e ha o medo da primeira carne comida. Tendo ceado assim postas cruas dum monstro marinho, nosso Pai veneravel sente uma grande sede. Sao salgadas as pocas que na areia rebrilham. Pesado e triste, com os beicos empastados de banha e de sangue, Adao, sob o calado crepusculo, atravessa as dunas, repenetra nas terras, rebuscando sofregamente agua doce. Por toda a relva, nesses tempos de universal humidade, fugia e chalrava um regato. Em breve, estendido numa riba lodosa, Adao bebeu consoladamente, em fundos sorvos, sob o voo espantado de moscas fosforescentes que se lhe prendiam na guedelha. Era junto dum bosque de carvalhos e faias. A noite, que ja se adensara, ennegrecia um chao todo de plantas, onde a malva se encostava a hortela, e a salsa ao funcho ligeiro. Nessa clareira fresca, penetrou nosso Pai veneravel, estafado com a marcha e os espantos daquela tarde do Paraiso. E apenas se estendera 175 na alfombra cheirosa, com a hirsuta face pousada sobre as palmas unidas, os joelhos colhidos contra o ventre distendido como um tambor, mergulhou num sono como ele nunca dormira… (altro)
Nessuno
Sto caricando le informazioni...

Iscriviti per consentire a LibraryThing di scoprire se ti piacerà questo libro.

Attualmente non vi sono conversazioni su questo libro.

Mostra 2 di 2
Famoso novelista portugués, que inició su andadura literaria con la colaboración periodística y la publicación de cuentos en numeroso periódicos. La primera recopilación de cuentos apareció en 1902.

La presente colección es muy buena. Me han gustado especialmente "Excentricidades de una chica rubia", "Un poeta lírico", "El Aya" y "José Matías" que encarnan la más pura tradición romántica. ( )
  susana.clm | Jan 28, 2012 |
Ya tenía yo ganas de leer algo de este hombre, que pasa por ser quizá el mejor prosista en portugués. Y he aquí que, en unas Navidades, me lo regalan. Hombre, no todos los cuentos son iguales, pero hay algunos que son magníficos. Así, las "Excentricidades de una muchacha rubia", la historia de un joven que, tras superar innumerables dificultades, consigue casarse con la chica de sus sueños hasta que descubre que es cleptómana. También la breve historia del "Poeta lírico" (así se llama el cuento) que acaba de camarero en un hotel, o el emotivo relato ambientado en la Segovia renacentista titulado "El difunto", mezcla de historia de amor y de fantasmas. Muy interesante el titulado "Civilización", que cuenta cómo un rico burgués es cautivado por el campo hasta el punto de renunciar a su vida super-urbana y encerrarse en sus posesiones del culo del mundo.

Pero, sobre todos, destaca el cuento llamado como su protagonista, José Matías, que el editor afirma que es una de las joyas de la literatura portuguesa y universal, y puede que no le falte razón. Matías, joven, rico y "filósofo", se enamora de su vecina, casada con un señor mayor, y es correspondido, pero sus contactos se reducen a apenas algunas manitas y algún que otro beso furtivo. Ella enviuda, pero entonces Matías decide espiritualizar su amor para así poder tenerla más plenamente y, a pesar de los requerimientos de su amada, se aleja de ella. La mujer acaba casándose con otro, y entonces Matías vuelve, para dedicarse a mirar extasiado sus ventanas. Poco a poco Matías se va degradando en lo económico y lo social, e incluso en su aspecto personal. Ella vuelve a enviudar, y se repite la historia, pero esta vez ella no se casa, sino que toma un amante. Matías continúa aguantando el tipo bajo su ventana, convertido ya en un pordiosero pero arreglándoselas incluso para sacar al amante de algún que otro apurillo, sin que él se entere (aunque sí lo intuye ella). Hasta que un día muere de frío y hambre bajo la ventana de su amada. La historia es emocionante, pero es que además está contada de una forma muy original, como si se tratase del relato que un amigo de Matías cuenta a otro (al lector) durante el trayecto del su entierro. El efecto es realmente sorprendente. Muy bueno, sí señor. ( )
  caflores | Jul 8, 2011 |
Mostra 2 di 2
nessuna recensione | aggiungi una recensione
Devi effettuare l'accesso per contribuire alle Informazioni generali.
Per maggiori spiegazioni, vedi la pagina di aiuto delle informazioni generali.
Titolo canonico
Titolo originale
Titoli alternativi
Data della prima edizione
Personaggi
Luoghi significativi
Eventi significativi
Film correlati
Epigrafe
Dedica
Incipit
Citazioni
Ultime parole
Nota di disambiguazione
Redattore editoriale
Elogi
Lingua originale
DDC/MDS Canonico
LCC canonico

Risorse esterne che parlano di questo libro

Wikipedia in inglese

Nessuno

Excerto: ... numa das feridas do saurio os 174 dedos que lambe e rechupa, moles de sangue e gorduras. O espanto dum sabor novo imobiliza o homem frugal que vem das ervas e das frutas. Depois, com um salto, arremete contra a montanha de abundancia, e arranca uma febra que trinca e traga, a grunhir, num furor, numa pressa, em que ha o gozo e ha o medo da primeira carne comida. Tendo ceado assim postas cruas dum monstro marinho, nosso Pai veneravel sente uma grande sede. Sao salgadas as pocas que na areia rebrilham. Pesado e triste, com os beicos empastados de banha e de sangue, Adao, sob o calado crepusculo, atravessa as dunas, repenetra nas terras, rebuscando sofregamente agua doce. Por toda a relva, nesses tempos de universal humidade, fugia e chalrava um regato. Em breve, estendido numa riba lodosa, Adao bebeu consoladamente, em fundos sorvos, sob o voo espantado de moscas fosforescentes que se lhe prendiam na guedelha. Era junto dum bosque de carvalhos e faias. A noite, que ja se adensara, ennegrecia um chao todo de plantas, onde a malva se encostava a hortela, e a salsa ao funcho ligeiro. Nessa clareira fresca, penetrou nosso Pai veneravel, estafado com a marcha e os espantos daquela tarde do Paraiso. E apenas se estendera 175 na alfombra cheirosa, com a hirsuta face pousada sobre as palmas unidas, os joelhos colhidos contra o ventre distendido como um tambor, mergulhou num sono como ele nunca dormira

Non sono state trovate descrizioni di biblioteche

Descrizione del libro
Riassunto haiku

Discussioni correnti

Nessuno

Copertine popolari

Link rapidi

Voto

Media: (3.83)
0.5
1 1
1.5
2 1
2.5
3 5
3.5
4 7
4.5 1
5 6

Sei tu?

Diventa un autore di LibraryThing.

 

A proposito di | Contatto | LibraryThing.com | Privacy/Condizioni d'uso | Guida/FAQ | Blog | Negozio | APIs | TinyCat | Biblioteche di personaggi celebri | Recensori in anteprima | Informazioni generali | 206,804,271 libri! | Barra superiore: Sempre visibile