Koude soep. Een wandeling. Door: Annelies Verbeke.

De Belgische kust ken ik, Annelies Verbeke vind ik een boeiende madam en een geweldige schrijver en van de reeks wandelboekjes van Van Oorschot ben ik fan. Koude soep is dus een feest.

We lopen twee keer mee met Verbeke, kijken door haar ogen en vertoeven even in haar hoofd. We ‘zien’ wat zij ziet: schelpen om te rapen, Doggerland-verwijzingen, de smakeloze verstoring van de kust-architectuur, een genderstereotiep klein meisje van kop tot teen in fel roze gestoken,…

Verbeke legt boeiende linken tussen de uitbuiting door het kolonialisme en de uitbuiting van de zee. Beide mateloos en schaamteloos. Maar weet ook de pracht en de kracht van de zee ontroerend mooi te beschrijven.

Het is een ode aan het wandelen, de kust, het alleen zijn. Alleen met de natuur, alleen met je gedachten. De weidsheid van het landschap brengt ruimte in je hoofd en in je denken.

Ik wou dat ik er bij was, op deze twee wandelingen. Misschien maak ik ze ooit zelf wel, in het spoor van Annelies Verbeke. Zien wat zij zag. Ik probeer dan zeker ook de zeewierkroketten :)

Verbeke heeft een open blik, een open geest en een meeslepende pen. Koude soep is een aanrader. ( )