Een stripboekenreeks sterk aangeraden door een vriendin die verder niet zo heel veel leest omdat ze daar te onrustig voor is. Haar enthousiasme wist me wel voldoende te prikkelen om dit eerste deel op de Deventer boekenmarkt op de kop te tikken en eindelijk heb ik er ook de rust voor gevonden om het te lezen.

Direct vanaf de eerste bladzijde springt de science fiction-sfeer je als lezer tegemoet, een wereld met veel metalen vliegende voertuigen in een volgepropte stad. Wat daarbij ook gelijk opvalt is de tekenstijl van Juan Gimenez. Of beter gezegd schilderstijl. De aquarellen ademen een hard leven uit met fletse kleuren en veel metalen oppervlakten.

Het verhaal over de metabaronnen, en in dit deel in het bijzonder over Othon, wordt verteld door een robot tegen een andere robot. Het commentaar van de robot die het verhaal voor het eerst hoort, is soms wel komisch maar door herhaling van dezelfde soort opmerkingen wordt het wat te makkelijk en zelfs kinderachtig.
Het verhaal zelf is er een van een schurk, de piraat Othon, die een held van zijn volk wordt nadat hij ver boven zijn stand is getrouwd en meegaat in de onvermijdelijke politieke ontwikkelingen wanneer het geheim bekend wordt van een olie waarmee zwaartekracht wordt beïnvloed.

Nadat ik door de tekeningen werd gegrepen, kreeg ook het verhaal vat op mij en heb ik alvast de eerst volgende vier delen besteld. Er zijn er nog meer maar dat komt eventueel later nog. ( )