This is the second book in Corrine Hofmann's memoir series, the sequel to A White Masai. Although it lacks the exciting and horrifying events of her first book, I still found this an enjoyable read.
Corrine has escaped her life in Kenya, returning home a shadow of her former self both physically and emotionally. Her financial resources are depleted, having left her car and business behind in Mombasa as a form of compensation/consolation to her husband. She had only managed to escape by allowing him and the authorities to believe she and her daughter, Napirai, were returning to Switzerland for a three week holiday. She is now dependent on her mother and her mother's partner's goodwill to support she and Napirai until they can become independent and build a new life. Once her physical and mental health improve she determines to find a job and become self supporting again. She experiences a culture shock readjusting to the affluence in Europe, compared to her 4 years in Kenya.
This second book follows this struggle and finishes on a high note 10 years on, when she returns to the African continent to climb Kilimanjaro. This too proved a fascinating adventure. I look forward now to completing the trilogy. ( )

'Lketinga zet zijn krabbeltje op het papier en zegt: "I don't know if I see you and Napirai again!" Dan springt hij uit de bus, en we rijden weg. Nu rollen de tranen over mijn wangen.'
Zo eindigde De blanke Masai, de wereldwijde bestseller waarin Corinne Hofmann haar jaren in Kenia als bruid van de Samburu-krijger Lketinga beschreef.
Na haar terugkeer uit Afrika besluit Corinne contact te houden met haar Afrikaanse familie door middel van brieven en financiële steun. Ondertussen probeert ze haar ervaringen in Afrika te verwerken en haar bestaan in Europa weer op te pakken, maar door haar lange afwezigheid en het leven in een volstrekt andere cultuur valt haar dat zwaar. Toch lukt het Corinne met dezelfde moed en kracht waarmee ze in Kenia een bestaan opbouwde, ook weer aan het westerse leven te wennen.

This the sequel to [The White Masai], the hugely popular autobiographical account of a Swiss woman who went to Kenya and fell in love with a Masai warrior. She pursued him; they fell madly in love, got married and later had a daughter, Napirai.

In this volume she narrates how, as a result of her husband’s intolerable alcohol abuse, jealousy and possessiveness, she left Kenya to return to Switzerland with Napirai after four happy years amongst the Masai. Her return is surprisingly difficult, as she had become used to living in extremely meagre conditions, with an extended social network. She found a lot to love in Kenya and its people, for example, the huge respect young people held for the elders in the tribe, which she immediately misses on her return home.

She remembers the sense of well-being, safety and security she experienced in Kenya, in spite of the primitiveness of the setting. In the first months and years back, she prefers to live a life with just the bare minimum essentials but, as time passes, she comes to slowly appreciate the luxuries Switzerland has to offer again.
The book was written in an attempt to come to terms with the loss she felt at the end of her Kenyan dream, which had been both wonderful and terrible. She also describes the period of writing, the difficulty getting the book published, the eventual publication, and the acclaim that followed. Towards the last quarter of the book I was skimming rather than reading each paragraph, but it was nevertheless an interesting tale.

`Lketinga zet zijn krabbeltje op het papier en zegt: 'I don't know if I see you and Napirai again!' Dan springt hij uit de bus, en we rijden weg. Nu rollen de tranen over mijn wangen. Ik kijk uit het raam en neem afscheid van de voorbijglijdende, vertrouwde beelden.'
Zo eindigde De blanke Masai van Corinne Hofmann, de wereldwijde besteller waarin zij haar leven in Kenia als bruid van de Samburu-krijger Lketinga beschreef. Een avontuur dat na vier jaar eindigde met haar terugkeer naar Zwitserland, samen met hun dochtertje Napirai.
Na haar terugkeer uit Afrika besluit Corinne contact te houden met haar Afrikaanse familie door middel van brieven en financiële steun. Ondertussen probeert ze haar ervaringen in Afrika te verwerken en haar bestaan in Europa weer op te pakken, maar na haar lange afwezigheid en het leven in een volstrekt andere cultuur valt haar dat zwaar.
Toch lukt het Corinne met dezelfde moed en kracht waarmee ze in Kenia een bestaan opbouwde, ook weer aan het westerse leven te wennen. Zelfs haar droom om nog eenmaal op Afrikaanse bodem te staan maakt zij waar: in maart 2003 staat zij op de top van de Kilimanjaro - het dak van Afrika, een continent waar ze vele ervaringen en vooral haar geliefde dochter Napirai aan heeft overgehouden.
Terug uit Afrika is een openhartig portret van een vrouw die zelfs na de bittere afloop van haar leven in Afrika blijft verlangen naar dit ondoorgrondelijke continent.
Corinne Hofmann woont tegenwoordig samen met haar dochter Napirai en haar huidige partner aan het Luganomeer, op de grens met Italië. Van haar eerste boek De blanke Masai werden wereldwijd meer dan een miljoen exemplaren verkocht. ( )