Dit was mijn eerste kennismaking met Anna Akhamatova: een boekje met een selectie van Nederlandstalige vertalingen van haar werk. De keuze is blijkbaar vooral gevallen op haar vroege werk: meer dan 2/3 van dit boekje beslaat de periode tot 1923. Het laat dan ook heel duidelijk de enorme evolutie zien die het poëtisch werk van Akhamatova heeft doorgemaakt: van nogal klassieke liefdeslyriek, met het accent op gevoelens van teleurstelling en tekort, naar veel meer gedragen en uiteindelijk ook uitgesproken politiek werk. Ik vind haar op haar best wanneer ze in enkele korte, sobere verzen met heel concrete beelden een hele sfeer weet op te roepen, vooral dan die van verbittering, met het bekende ‘Requiem’ als aangrijpend hoogtepunt. Maar bij sommige gedichten vroeg ik me af of de vertalers niet iets teveel aan rijm en metriek hebben opgeofferd, ten nadele van de inhoud. Ik vermoed dat een degelijke biografie en een iets representatiever selectie van haar dichtwerk het grote belang van Akhamatova meer tot hun recht zullen doen komen. ( )