Ondanks de ouderdom, toch nog één van de leukste Nederlandstalige romans. Vormelijk zijn alle voordelen van de briefroman goed benut:
1. vooral mooi registerverschil (Lotje Rien du Tout kinderlijk, Blankaart: apodictisch, Hartog: pseudo-intellectueel, De ‘fijnen’: tale Kanaäns, Sara: spirituele conversatietoon); Het Nederlands is bijwijlen zeer Hollands-direct (vooral bij tante en haar broer Blankaart)
2. goede spanningsopbouw met door elkaar lopende verhaallijnen, maar op het eind valt de spanning helemaal weg
Maar ook een flagrant voorbeeld van epistolaire dwang: als Hendrik Edeling uitkomt bij de ‘ontvoering’ van Sara doet hij niks anders dan een brief schrijven aan zijn broer om zijn angst te uiten. ( )

Sara Burgerhar is een briefroman die is geschreven door Betje Wolff en Aagje Deken. Het boek is uitgegeven in 1782 en wordt beschouwd als de eerste Nederlandse roman.

Centraal staat hetmeisje Sara Burgerhart, die in handen dreigt te vallen van een schurk maar tot bezinning komt. Sommige mensen zeggen dat het verhaal deels gebaseerd is op belevenissen van Betje Wolff.
Sarah streeft in ernaar een zo goed mogelijke burger te zijn.

De twee schrijfsters hebben aan de tweede druk van hun boek een proloog en een epiloog toegevoegd, waarin zij het lezerspubliek waarschuwen om zich goed te gedragen en lering te trekken het verhaal; de lust tot vermaak en avontuur wordt afgekeurd, huwelijk en tolerantie worden geprezen. Het verhaal bevat een sterk moraliserende boodschap. Dit past in de tijd waarin het geschreven is, de tijd van de Verlichting.