Een wat lastig te peilen boek. Bij vlagen is het enorm boeiend, kan je lekker doorlezen. Maar er staan ook (naar mijn idee te) uitgebreide beschrijvingen in en bespiegelingen. Twee verhaallijnen: over de jaren negentig en een eerste verliefdheid op een alternatief meisje, Isa, en het verhaal over het ontwerp van een monument op de plaats waar een aanslag is geweest in een parkeergarage in Den Haag. Op zijn minst is dit een mooi tijdsbeeld, maar zeker ook een goed verhaal, al boeit het niet altijd. ( )

PLUS: Ik vind het een goed verhaal dat veel verteld over de concurrerende, moderne maatschappij en haar cultuur van mediahypes, fraudes, handjeklap, politiek en corruptie met daartegenover het interessante individu Johannes Vermeer die eerlijk en oprecht zijn architectenwerk wil scheppen zonder de bijkomende bureaucratische en politieke spelregels. Een verhaal dat de kramp toont tussen de nieuwe, hoogopgeleide elite versus 't gewone volk. Daarbij heeft de intelligente Weijts een mooie, aantrekkelijke stijl gevonden om die morele crisis te schilderen en zo de onderbuik (zeker die van de elite) bloot te leggen.

MIN: Het gependel in de hoofdstukken tussen architect-Johannes en gymnasiast-Johannes werkte bij mij in de laatste hoofdstukken toch een beetje storend. Uiteindelijk lopen er te veel draadjes door deze roman en moet de schrijver punniken om ze tot de kern te brengen.
Overigens het hoofdpersonage is interessant, echter andere personen lopen te dun het verhaal in en uit. Zo snel zijn je vrouw en kind niet weg...

Toch een leerzaam boek, maar zoals gezegd met 'n matige gang (laatste 30 pagina's) naar 't slot toe. ( )