Wie het reportagewerk van VRT-journalist Rudi Vranckx op prijs stelt zal beslist ook dit boek met veel belangstelling lezen. Het vertelt je namelijk niet alleen over ‘the making of’ maar in dit boek kan Vranckx ook doen wat hij op tv niet mag: ongezouten zijn mening geven en zijn emoties tonen. Je krijgt er alleen maar respect door voor zijn werk.
In het boek blikt hij terug op de reportages die hij de maakte in de tien jaar na 9/11 (= de aanslag op de WWT-torens in New York). Nagenoeg alles in de tegenwoordige tijd, alsof hij opnieuw de situatie ter plekke beleeft. Het zijn geen vrolijke plekken die hij beschrijft: Kaboel, Bagdad en ‘Londonistan’. Alleen de ‘Arabische lente’ stemt hem optimistischer. ( )