Kalman Kalocsay (1891–1976)

Recenzoj
Citaĵo
„ Sprita arto poetika de Kalocsay, versforma, eleganta, okaze sarkasma ĉiam trafa kaj klarvida. Bona skizo de la Esperanta Metriko de Waringhien verkita lerte, elfundamente, detala kaj sistema studaĵo de tiu interesa temo.
La libron finas "Poezia Fakvortaro" en kiu ambaŭ aŭtoroj kune kolektis post zorga kribado 600 novajn vortojn netroveblaj en la SAT vortaro. Oni povus eble toleri tiun amasan invadon de neologismoj se per ĝi la afero estus finita unufoje por ĉiam. Sed tio ne estas verŝajna ĉar la nuancoj estas sennombraj kaj mallongaj vortoj ankaŭ estas troveblaj ankoraŭ amase. Kaj venos aliaj literaturistoj de la plej diversaj nacioj. Ĉu ili ne havos la saman rajton? Kaj ili pliriĉigos la lingvon per siaj specialaj nuancoj. Kie estos la fino? Plue la tekniko kaj scienco postulas ankaŭ siajn fakvortojn kaj nuancojn laŭ mia opinio kun pli granda rajto ol la poetoj. Ĉu do estonte ni havos 3 Esperantojn anstataŭ unu?
Sed Kalocsay kredas ke la riĉeco de la poezia lingvo tute ne endanĝerigas Esperanton. Sukcesinte tion fari li estas tre kontenta kaj feliĉa. Li estis prava ĉar post 30 jaroj lia verkaro estas ĉiam bela kaj valora. ”
— 1932, Historio de Esperano II, paĝo 776… (altro)

Recenzoj
Citaĵo
„ Redaktis kaj grandegan parton de la poemoj tradukis Kalocsay, kunlaboris Baghy, Bodó, Halka, Szilágyi, Totsche... Simila verko eĉ en grandaj naciaj lingvoj ne ekzistas pri la hungara literaturo. La redaktantoj celis "konigi hungarajn literaturajn trezorojn kaj samtempe doni kiel eble plej valoran kontribuaĵon al la Esperanta literaturo". Ĉiu justa juĝanto verdiktos honore realigita tiun duoblan taskon, kaj deziros sukceson al tiu nesuperebla libro al la AELA-entrepreno. ”
— 1933, Georges Stroele, Esperanto, paĝo 167
Citaĵo
„ Post antaŭparolo en kiu Kalocsay klarigas la celon de la libro, la elekton de la tekstoj, la uzatan lingvoformon, estas studo pri la hungara literaturo. Poste la poezia kolekto proksimume 1/3 de l' volumo plue la prozo 2/3 fine klarigaj notoj kaj tabeloj. Pri ĉiu citita aŭtoro mallonga, trafa karakterizo. La poezioj estas unue malnovaj baladoj kaj romancoj poste versaĵoj el poetoj de la 16-a jarcento ĝis la nuno. Do vera historia antologio kie 28 poetoj estas cititaj, iuj per unu poemo aliaj per pluraj, ĝis 30 por Petőfi. Pri la prozaj tekstoj multaj estas sufiĉe ampleksaj. La redaktoroj intence rezignis pri la kompleto por doni prefere interesan kaj plezure legeblan legaĵon. Tial aperas nek la malnova proza literaturo nek la aŭtoroj ekverkintaj post la granda milito. La plej multaj prozaĵoj estas rakontoj, noveletoj imagaĵoj ofte kun humora aŭ sprita karaktero. ”
— 1933, Historio de Esperanto II, paĝo 802… (altro)