Personages

In dit verhaal spelen de volgende personages mee:

Suske, Wiske (Jonkvrouw Louisa) met Schanulleke, tante Sidonia (Sidonhilde), Lambik (Bikfried), rijke dame en haar huishoudster, antiquair, professor Fritz von Strohalm, de Tijd, Susfried en Jefheim (schildwachten), Mispel de dwerg (wapensmid), Boobard het sprekende paard met zes benen, burgers uit Xanten, meester Houtmaai (houtsnijder), koning Hagen Kart-Offel von Ringeling en zijn vrouw Bubilde, de Ringelingers (de ridderministers van koning Hagen Kart-Offel), Faknier (koning der holdwergen), To-Tal-Krieg en andere draken, een gemaskerde persoon.

Een zilveren drinkhoorn uit Xanten en Balming, het zwaard van wijlen koning Siegmund, spelen ook een belangrijke rol.

Het verhaal
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud en/of de afloop van het verhaal.

Lambik krijgt na werkzaamheden als loodgieter een zilveren drinkhoorn, die later door toeval door tante Sidonia wordt gekocht. Deze XII-eeuwse drinkhoorn uit Xanten wil professor Fritz von Strohalm erg graag voor zijn onderzoek. Von Strohalm vertelt over koning Siegmund die in het jaar 1100 stierf in Xanten, na zijn wijze stem verborgen te hebben in de hoorn. De professor wordt gearresteerd, omdat hij een ontsnapte gek zou zijn.

Lambik, Suske, Wiske en tante Sidonia gaan met de trein naar Xanten om te bewijzen dat de professor niet gek is. In de ruïne luisteren de vrienden naar spreuken uit de hoorn, maar raken gevangen in de kelder van de ruïne. De vrienden drinken Rijnwater uit de hoorn en hierdoor komen ze in het Xanten van het jaar 1100 en overnachten voor de stadsmuur.

Lambik wordt aangezien voor baby Bikfried (in het verleden de rivier afgedreven in een wasmand) die een beroemd drakendoder zou worden. Mispel [1] de dwerg daagt Lambik uit Boobard het wonderpaard te temmen en dat lukt Lambik inderdaad (met een klontje suiker). Als het zesbenige paard later van drakenbloed drinkt kan het spreken.

Koning Hagen Kart-Offel von Ringeling, tezamen met zijn Ringelingers, heft veel belasting bij het volk en gooit dit goud in de moerassen om het te dempen. Zijn vrouw Brunhilde wil nog meer luxe en wil dat haar man een oorlog begint om goud te halen uit de veroverde gebieden.

Dan blijkt al het goud uit het moeras te zijn verdwenen. Er worden bij de burgers nieuwe belastingen geheven. Dit goud wordt in de kelder van het kasteel opgeslagen, en er wordt in het kasteel volop feestgevierd. Suske vertrekt uit het kasteel en gaat werken bij meester Holzmaai die hem vertelt dat de draak de schat niet kan hebben gestolen zoals op het kasteel wordt verteld. De jonkvrouwen Louisa en Sidonhilde blijven op het kasteel.

Lambik vindt Faknier, die onzichtbaar is door een cape, met een restant goud. Faknier ontsnapt aan Lambik en springt met het goud de diepte in. Elfen vertellen Lambik later dat de dwergen door Mispel, de wapensmid, opdracht hebben gekregen de schat te roven. Mispel vertelt dat met het goud een oorlog moet worden gefinancierd, en hij wilde zelf rijk worden met het smeden van wapens voor deze oorlog. Mispel smeedt, nadat hij zwaargewond raakt, het zwaard Balming [2] opnieuw, en geeft dit aan Lambik.

To-Tal-Krieg krijgt, nadat hij al het belastinggoud heeft gekregen, opdracht van een gemaskerde persoon om een gat in de muur bij Xanten te slaan. Tante Sidonia en Wiske blijken toch niet voor de luxe te zijn gevallen, ze bleven in het kasteel om onderzoek te kunnen doen. De vier vrienden ontdekken het plan van de gemaskerde en Lambik verslaat de draak. Hij wast zich in drakenbloed, waardoor hij onkwetsbaar wordt - behalve waar een boomblaadje op hem valt - en vecht tegen de Ringelingers bij het gat in de muur.

De gemaskerde blijkt koning Hagen te zijn, die (samen met zijn vrouw en de Ringelingers) door oorlog te beginnen met het buurland rijk wilde worden. De koning raakt Lambik - die op dat moment grotendeels onkwetsbaar is - met een speer op zijn enige kwetsbare plek, maar Lambik wordt gered doordat Schanulleke daar zit. De Ringelingers en het echtpaar Kart-Offel moeten opnieuw het moeras dempen met het goud uit de maag van To-Tal-Krieg.

De vrienden worden door de Tijd teruggebracht naar "het heden". Ze worden uit de kelder van de ruïne bevrijd door professor Von Strohalm, die nadat hij is vrijgelaten België is uitgezet en naar Xanten kwam.

Achtergronden bij het verhaal

Het verhaal is gebaseerd op:
Het Nibelungenlied (een in het Middelhoogduits geschreven heldendicht uit de 13e eeuw, waarin de ondergang van het huis der Bourgondiërs wordt beschreven).
Der Ring des Nibelungen van Richard Wagner, geschreven tussen 1853 en 1874. Zie ook: Das Rheingold, Die Walküre, Siegfried en Götterdämmerung.
De scène waarbij Lambik onkwetsbaar is, op één plek op zijn lichaam na, is een verwijzing naar Siegfried. Dit gegeven komt ook voor in de legende van Achilles.
De reeks bevat heel wat kritiek op de belastingstaat.[3]
In de eerste druk sprak Lambik (alias Bikfried) een soort steenkolenduits, in de latere drukken werd dit gewoon Nederlands.
In de eerste druk heet de houtsnijder bij wie Suske in de leer gaat Holzmaai. Dit werd later Houtmaai en deze naam betekent dus houtkever.
In de eerste druk zong Tante Sidonia oorspronkelijk het Duitstalige W.O.II-lied Lili Marleen om de bevolking te ontroeren. In herdrukken werd dit veranderd naar haar signatuurlied "Het Hutje aan de Zee".
Koning Kartoffel verwijst naar "kartoffel" (Duits voor aardappel)
Draak To-Tal-Krieg verwijst naar de oproep die Joseph Goebbels in 1943 tot het Duitse volk deed: "Wolt ihr den Totalen Krieg?" ("Willen jullie een totale oorlog?")
Wanneer de troepen van Kartoffel oprukken om het buurland te veroveren, zingen zij "Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein BING! und BANG! das BOEM! heiszt Eeeee... rika!!!". Ook dit is een duidelijke verwijzing naar het toenmalig recente oorlogsverleden.
Ook in de eerste druk adviseerde Lambik de Duitser in het laatste prentje: "Als ge nog eens iets wilt doen waarvoor ge niet vervolgd zult worden blaas dan de IJzertoren eens op", gevolgd door een prentje van Wiske met het schaamrood op de kaken. De IJzertoren, een Vlaams-nationalistisch symbool, was in 1946 door onbekenden gedynamiteerd. Het duurde enkele jaren voor de toren weer opgebouwd werd. In de herdrukte versies werd deze verwijzing weggelaten en vervangen door het advies: "...blijf dan in je eigen land."
In de herdrukken van dit album wordt tijdens de treinreis van de vrienden vermeld dat Jerom niet mee kan doordat hij op vakantie is. De eerste druk van De Ringelingschat stamt uit 1951, toen Jerom nog helemaal niet in de reeks was geïntroduceerd. De tekst "Jerom kan niet mee omdat hij op vakantie is" werd dus later toegevoegd.

Bron: Wikipedia

Personages

In dit verhaal spelen de volgende personages mee:

Suske, Wiske (Jonkvrouw Louisa) met Schanulleke, tante Sidonia (Sidonhilde), Lambik (Bikfried), rijke dame en haar huishoudster, antiquair, professor Fritz von Strohalm, de Tijd, Susfried en Jefheim (schildwachten), Mispel de dwerg (wapensmid), Boobard het sprekende paard met zes benen, burgers uit Xanten, meester Houtmaai (houtsnijder), koning Hagen Kart-Offel von Ringeling en zijn vrouw Bubilde, de Ringelingers (de ridderministers van koning Hagen Kart-Offel), Faknier (koning der holdwergen), To-Tal-Krieg en andere draken, een gemaskerde persoon.

Een zilveren drinkhoorn uit Xanten en Balming, het zwaard van wijlen koning Siegmund, spelen ook een belangrijke rol.

Het verhaal
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud en/of de afloop van het verhaal.

Lambik krijgt na werkzaamheden als loodgieter een zilveren drinkhoorn, die later door toeval door tante Sidonia wordt gekocht. Deze XII-eeuwse drinkhoorn uit Xanten wil professor Fritz von Strohalm erg graag voor zijn onderzoek. Von Strohalm vertelt over koning Siegmund die in het jaar 1100 stierf in Xanten, na zijn wijze stem verborgen te hebben in de hoorn. De professor wordt gearresteerd, omdat hij een ontsnapte gek zou zijn.

Lambik, Suske, Wiske en tante Sidonia gaan met de trein naar Xanten om te bewijzen dat de professor niet gek is. In de ruïne luisteren de vrienden naar spreuken uit de hoorn, maar raken gevangen in de kelder van de ruïne. De vrienden drinken Rijnwater uit de hoorn en hierdoor komen ze in het Xanten van het jaar 1100 en overnachten voor de stadsmuur.

Lambik wordt aangezien voor baby Bikfried (in het verleden de rivier afgedreven in een wasmand) die een beroemd drakendoder zou worden. Mispel [1] de dwerg daagt Lambik uit Boobard het wonderpaard te temmen en dat lukt Lambik inderdaad (met een klontje suiker). Als het zesbenige paard later van drakenbloed drinkt kan het spreken.

Koning Hagen Kart-Offel von Ringeling, tezamen met zijn Ringelingers, heft veel belasting bij het volk en gooit dit goud in de moerassen om het te dempen. Zijn vrouw Brunhilde wil nog meer luxe en wil dat haar man een oorlog begint om goud te halen uit de veroverde gebieden.

Dan blijkt al het goud uit het moeras te zijn verdwenen. Er worden bij de burgers nieuwe belastingen geheven. Dit goud wordt in de kelder van het kasteel opgeslagen, en er wordt in het kasteel volop feestgevierd. Suske vertrekt uit het kasteel en gaat werken bij meester Holzmaai die hem vertelt dat de draak de schat niet kan hebben gestolen zoals op het kasteel wordt verteld. De jonkvrouwen Louisa en Sidonhilde blijven op het kasteel.

Lambik vindt Faknier, die onzichtbaar is door een cape, met een restant goud. Faknier ontsnapt aan Lambik en springt met het goud de diepte in. Elfen vertellen Lambik later dat de dwergen door Mispel, de wapensmid, opdracht hebben gekregen de schat te roven. Mispel vertelt dat met het goud een oorlog moet worden gefinancierd, en hij wilde zelf rijk worden met het smeden van wapens voor deze oorlog. Mispel smeedt, nadat hij zwaargewond raakt, het zwaard Balming [2] opnieuw, en geeft dit aan Lambik.

To-Tal-Krieg krijgt, nadat hij al het belastinggoud heeft gekregen, opdracht van een gemaskerde persoon om een gat in de muur bij Xanten te slaan. Tante Sidonia en Wiske blijken toch niet voor de luxe te zijn gevallen, ze bleven in het kasteel om onderzoek te kunnen doen. De vier vrienden ontdekken het plan van de gemaskerde en Lambik verslaat de draak. Hij wast zich in drakenbloed, waardoor hij onkwetsbaar wordt - behalve waar een boomblaadje op hem valt - en vecht tegen de Ringelingers bij het gat in de muur.

De gemaskerde blijkt koning Hagen te zijn, die (samen met zijn vrouw en de Ringelingers) door oorlog te beginnen met het buurland rijk wilde worden. De koning raakt Lambik - die op dat moment grotendeels onkwetsbaar is - met een speer op zijn enige kwetsbare plek, maar Lambik wordt gered doordat Schanulleke daar zit. De Ringelingers en het echtpaar Kart-Offel moeten opnieuw het moeras dempen met het goud uit de maag van To-Tal-Krieg.

De vrienden worden door de Tijd teruggebracht naar "het heden". Ze worden uit de kelder van de ruïne bevrijd door professor Von Strohalm, die nadat hij is vrijgelaten België is uitgezet en naar Xanten kwam.

Achtergronden bij het verhaal

Het verhaal is gebaseerd op:
Het Nibelungenlied (een in het Middelhoogduits geschreven heldendicht uit de 13e eeuw, waarin de ondergang van het huis der Bourgondiërs wordt beschreven).
Der Ring des Nibelungen van Richard Wagner, geschreven tussen 1853 en 1874. Zie ook: Das Rheingold, Die Walküre, Siegfried en Götterdämmerung.
De scène waarbij Lambik onkwetsbaar is, op één plek op zijn lichaam na, is een verwijzing naar Siegfried. Dit gegeven komt ook voor in de legende van Achilles.
De reeks bevat heel wat kritiek op de belastingstaat.[3]
In de eerste druk sprak Lambik (alias Bikfried) een soort steenkolenduits, in de latere drukken werd dit gewoon Nederlands.
In de eerste druk heet de houtsnijder bij wie Suske in de leer gaat Holzmaai. Dit werd later Houtmaai en deze naam betekent dus houtkever.
In de eerste druk zong Tante Sidonia oorspronkelijk het Duitstalige W.O.II-lied Lili Marleen om de bevolking te ontroeren. In herdrukken werd dit veranderd naar haar signatuurlied "Het Hutje aan de Zee".
Koning Kartoffel verwijst naar "kartoffel" (Duits voor aardappel)
Draak To-Tal-Krieg verwijst naar de oproep die Joseph Goebbels in 1943 tot het Duitse volk deed: "Wolt ihr den Totalen Krieg?" ("Willen jullie een totale oorlog?")
Wanneer de troepen van Kartoffel oprukken om het buurland te veroveren, zingen zij "Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein BING! und BANG! das BOEM! heiszt Eeeee... rika!!!". Ook dit is een duidelijke verwijzing naar het toenmalig recente oorlogsverleden.
Ook in de eerste druk adviseerde Lambik de Duitser in het laatste prentje: "Als ge nog eens iets wilt doen waarvoor ge niet vervolgd zult worden blaas dan de IJzertoren eens op", gevolgd door een prentje van Wiske met het schaamrood op de kaken. De IJzertoren, een Vlaams-nationalistisch symbool, was in 1946 door onbekenden gedynamiteerd. Het duurde enkele jaren voor de toren weer opgebouwd werd. In de herdrukte versies werd deze verwijzing weggelaten en vervangen door het advies: "...blijf dan in je eigen land."
In de herdrukken van dit album wordt tijdens de treinreis van de vrienden vermeld dat Jerom niet mee kan doordat hij op vakantie is. De eerste druk van De Ringelingschat stamt uit 1951, toen Jerom nog helemaal niet in de reeks was geïntroduceerd. De tekst "Jerom kan niet mee omdat hij op vakantie is" werd dus later toegevoegd.

Bron: Wikipedia

Lambik werkt als loodgieter en repareert bij een rijke oude dame het toilet. De dame kan niet contant betalen en vergoedt Lambiks onkosten met een drinkhoorn uit puur zilver. Lambik verzilvert de hoorn bij een antiquair en wordt voor de ingang van de antiquair omver gelopen, door een oudere man, die op zoek is naar Lambik zelf en de weg vraagt. Verstrooid toont Lambik hem de weg naar zijn eigen huis. Via een kortere weg komt Lambik nog voor de man thuis aan en doet deur voor hem open. De man is professor Fritz von Strohhalm en hij heeft in de ruïnes van Xanten aan de Rijn een oude drinkhoorn opgegraven. Een doezelige arbeider verkocht de hoorn aan de oude dame en nu is hij er naar op zoek en kwam zodoende bij Lambik terecht. Lambik vertelt nu dat hij de hoorn verkocht heeft aan een antiquair. Doodongelukkig gaat de professor weg. Na zijn vertrek komt Sidonia komt binnen. Zij heeft de hoorn per toeval weer gekocht. De professor keert weer terug, maar Sidonia weigert de hoorn aan hem te verkopen. In die nacht krijgen onze vrienden bezoek van een geheimzinnige gestalte, die de hoorn wil stelen. De geheimzinnigaard wordt gepakt en blijkt de antiquair te zijn, die de hoorn voor het drievoudige aan de professor wil verkopen. Lambik kegelt hem het huis uit.
In die nacht begint de hoorn te zoemen. Het huis staat in rep en roer. Dan staat ook weer de professor aan de deur en geeft uitleg. Volgens hem is de drinkhoorn een soort portaal. Als je Rijnwater drinkt uit de hoorn kun je ermee naar het verleden reizen. De professor wil nog verder uitleggen, maar de politie komt hem oppakken. Naar het schijnt is de professor een gek.
Om de theorie van de professor te bewijzen reizen Lambik, Sidonia en de kinderen naar Xanten. Door een ongelukkig toeval worden ze alle vier in een kelder van de ruïne ingesloten. Om een beetje hun buik te vullen beginnen ze Rijnwater uit de hoorn te drinken waardoor ze werkelijk in de Middeleeuwen in Xanten rond 1100 belanden.
In de stad aangekomen, kleden ze zich naar de tijd en overmand door slaap gaan ze onder een afdak liggen. Lambik, die in een mand slaapt, komt in de Rijn terecht en drijft rivierafwaarts aan een stel soldaten voorbij. Die herkennen in Lambik een legendarische drakendoder.
Lambik noemt zich om de schijn te bewaren nu Bikfried. Hij laat zijn vrienden halen. Om zijn identiteit te bewijzen moet Lambik een strijd aangaan met Bobard, het uiterst vurige witte paard met zes (!) benen. Lambik wint het, d.m.v. een suikerklontje.

Nadat Lambik zich nu in de stad gevestigd heeft komen onze vrienden een zamenzwering op het spoor. De burgers van de stad betalen hun belastingen met gouden munten, elke week een emmer vol. Het wordt op een wagen geladen en Hagen Kart-Offel, de koning, brengt het hoogstpersoonlijk naar het moeras. Ooit zal het moeras dan droog zijn en dan worden de vruchten ervan geplukt. De schat verdwijnt door een bende van kleine dwergen. De dwergen brengen de schat naar To-Tal-Krieg, een draak van enorme afmetingen.
Lambik gaat in het woud op onderzoek uit en treft er een onzichtbare persoon. Hij volgt deze persoon tot in een grot en vindt er een deel van de schat. Lambik wordt aangevallen door deze onzichtbare persoon en weet hem te overwinnen. Het is Fafnir, de koning van de dwergen. Die veraadt hem dat de schat door de draak verslonden zal worden. De dwerg springt op en werpt zich in de rivier om te sterven. Mispel, de smid van de stad en tevens de broer van Fafnir verspert Lambik de weg. Lambik wint en wil Mispel dwingen de waarheid te vertellen. Plots wordt deze door een pijl in zijn rug getroffen. De schutter verdwijnt in de nevelen.

Met zijn allerlaatste kracht smeedt Mispel voor Lambik een onvernietigbaar zwaard, Balming. In de tussentijd verraadt Bobard, het zesbenige paard, Lambik aan de geheimzinnige schutter. Deze sluit met een sneeuwlawine het hol van de smid. Lambik is nu gevangen. Onze vrienden zitten ook niet stil en na enige hachelijke avonturen bevrijden ze Lambik.
Ondertussen is To-Tal-Krieg begonnen met het verslinden van de schat. De bedoeling hiervan is dat hij een bres slaat met zijn enorm hoofd in de grensrotsen tussen de beide koninkrijken.
Lambik verslaat de draak om daarna in het bloed van het dier te baden. Hij wordt nu onkwetsbaar, buiten een klein plekje op zijn rug. Daar was tijdens het bad een blaadje op gedwarreld.
Koning Kart-Offel, die nu meent dat zijn rijk door het buurland bedreigd wordt, rukt met zijn leger van Ringelingers op naar de Bres. Als de Ringelingers door de bres gaan met het leger betekent dat oorlog. Lambik hakt het leger van Kart-Offel in de pan. Die vluchten nu naar het kasteel. In het kasteel aangekomen wordt de samenzwering opgedoekt. Het is niemand anders als de koning zelf, aangestookt door zijn vrouw Brunhilde.
Lambik wordt door de koning met een speer in zijn rug verwond maar het lappenpopje van Wiske redt Lambik.
Vadertje Tijd vindt het nu wel welles en brengt onze vrienden weer naar het heden.

Bron: http://suskeenwiske.ophetwww.net/
Tekst: Alain Stienen ( )