Merkwaardig boek, het verhaal is erg simpel. Een oudere man, een ambtenaar, krijgt bezoek van een vrouw die hem vraagt haar te helpen aan een verblijfsvergunning. Het is 1943, in Boedapest. Zij is een Finse, ze heet Aino Laine, dat betekent Ene Golf. Ze is haar ouderlijk huis kwijtgeraakt door een bombardement. Ze lijkt als 2 druppels water op de geliefde Ili van de man, die zelfmoord heeft geplaagd. Deze Ili was de geliefde ook van een professor in de chemie. Deze professor heet Aino doorgestuurd naar de man. Ze gaan samen naar de opera en beleven een vreemde avond samen in het huis van de man. Deze wil eigenlijk dat ze bij hem blijf5, zijn geliefde is teruggekeerd. uiteindelijk gaat ze toch weg. Het hele verhaal is eigenlijk een eenzijdige dialoog. De man praat, tegen zichzelf en tegen Aino, over de liefde, het leven, de oorlog. Allemaal filosofisch, in erg lange zinne, soms moeilijk te volgen maar steeds zo intrigerend dat ik wel door las. Toch indrukwekkend. ( )

Een vrouw komt het kantoor van een hoge ambtenaar binnen op het moment dat hij een belangrijk besluit heeft geformuleerd dat verband houdt met de oorlog. De vrouw is het evenbeeld van zijn overleden geliefde. Toeval? Lotsbestemming? Is elk mens zo uniek als hij/zij denkt?

l eimotiv de la gaviota simboliza la voluntad de vivir y sobrevivir del ser humano, pese a las experiencias nihilistas de los años de la II guerra Mundial en que srgió la novela. ( )

Suena a Hungría, como podría sonar a Austria o Chequia. Una novela característicamente centroeuropea (supongo que el autor diría simplemente "europea"), es decir, triste, casi sin acción, muy reflexiva y hasta filosófica. Imagino que parte de la culpa la tiene la personalidad del autor (bueno, esto pasa siempre, es una obviedad) y la época concreta en que se publicó por primera vez, en 1943. Pero, aún así, resulta algo deprimente. La mayor parte de la novela la forma el diálogo que, en una larga noche, sostienen un alto funcionario con una mujer a la que había conocido esa misma mañana y que se parece terriblemente a una antigua amante ya muerta. Naturalmente, hay elementos activos: el hombre acaba de firmar un importantísimo documento que sólo espera la confirmación de sus superiores (se supone que es una declaración de guerra), la mujer poco a poco va revelando su auténtica identidad, que no es la que parecía... Pero todo esto no le da más interés a la novela, sino que se confunde con las reflexiones de los personajes, en un diálogo inverosímil que más bien es una sucesión de monólogos. En una palabra: aburrida. ( )

Un alto funcionario ministerial, culto, solitario y seguro de sí mismo, acaba de dictar una orden de extraordinaria trascendencia, una decisión que en cuestión de horas afectará implacablemente a millones de personas. Sin embargo, su manifiestamente inmutable serenidad se rompe en pedazos con la inesperada aparición de Aino Laine, una bella joven finlandesa de nombre poético y que tiene un parecido prodigioso con la única mujer que el hombre amó, fallecida hace años.