Fai clic su di un'immagine per andare a Google Ricerca Libri.
Sto caricando le informazioni... Io il supremo: romanzo (1974)di Augusto Roa Bastos
Sto caricando le informazioni...
Iscriviti per consentire a LibraryThing di scoprire se ti piacerà questo libro. Attualmente non vi sono conversazioni su questo libro. La narración se desenvuelve a través de una sola voz protagonista. El resto de voces son visiones y puntos de vista históricos del mismo autor. Por ello, cuando Roa habla de «Yo el Supremo», hace referencia a sí mismo en la perspectiva del dictador. Como «El Supremo», era conocido el abogado, revolucionario y dictador perpetuo de la República de Paraguay, José Gaspar Rodríguez de Francia, quien gobernó primero en triunvirato en 1811, en consulado a partir de 1813, y como magistratura unipersonal desde 1816 hasta su fallecimiento, acaecido en 1840. La novela refleja los aspectos más negativos de su mandato. Es una obra demandante, pues en ella se subrayan la injusticia y la dureza del dictador. Yo el Supremo constituye una lúcida reseña histórica de la vida política del dictador supremo paraguayo a lo largo de sus veintiséis años de mandato, en los que se fraguó un mundo de injusticia, explotación, racismo, penurias, persecución y muerte; así como un sentimiento popular escindido entre el deseo de rebelión y el estoicismo perseverante. La obra destaca por ofrecer una visión más realista de lo habitual en el género de la "novela de dictador" latinoamericana. Retrata la figura de Rodríguez de Francia sin demonizarla, con datos verosímiles. Supone un claro ataque al autoritarismo, una denuncia de la represión que se vivió en el país y una crítica al poder. Se relata la historia del doctor Francia desde el punto de vista de las víctimas de su régimen, sirviéndose de las anotaciones recabadas en su Cuaderno privado. A lo largo de sus páginas aparece el mundo irreal en que vivió José Gaspar Rodríguez de Francia, cuyo poder alejó a la naciente república de las libertades y acabó con la población criolla y peninsular. Крайно отегчителна творба, в която липсва проза и каквата и да е било сюжетна линия. Допускам, че би била интересна за всеки, който има дълбоки интереси и предварително придобити познания в областта на историята на Парагуай. Но за неподготвения читател (като мен), очакващ да научи нещо интересно за историята на страната, чрез обичайните литературни похвати, тази книга би била истинско изпитание на волята. Прочетох половината роман, като втората половина прочетох по диагонал, опитвайки се да открия нещо, за което да се хвана (история, смислен диалог), но не попаднах на такова. Апропо, това е първият роман на южноамерикански автор, който искрено не харесах. ¡Al fin! Vaya que me costó trabajo acabarla. Y es que este libro tiene la cualidad de ser una de las grandes novelas latinoamericanas del XX y ser tremendamente soporífera al mismo tiempo. La tipografía es pequeñísima, las páginas son muchas y las digresiones demasiado abundantes. Entiendo que Roa Bastos hizo un despliegue impresionante de talento y erudición en este libro, pero la verdad es que se hace largo, largo, largo... No me arrepiento de haberla leído (de hecho, muchos capítulos me parecieron magistrales) pero sí dudo mucho tener algún día la paciencia y la voluntad de leerla otra vez. > Babelio : https://www.babelio.com/livres/Roa-Bastos-Moi-le-supreme/223444 > Esprit, No. 15 (3) (Mars 1978), p. 107 : https://esprit.presse.fr/article/conrad-detrez/moi-le-supreme-par-auguste-roa-ba... > TTR, 14 (2), 97–121 : https://drive.google.com/file/d/1-xb1CgMD-iTIlOB952-BUPaOP1ZK2d8o/view?usp=shari... > Moi, le suprême est l'un des textes majeurs de la littérature latino-américaine. Que conte-t-il ? La mémoire et la conscience de Francia, auto-proclamé « suprême », mais pas seulement. Il s'agit, a écrit Carlos Fuentes, du « dialogue entre Roa Bastos et Roa Bastos, à travers l'histoire et à travers une figure historique monstrueuse que le romancier doit imaginer et comprendre pour pouvoir un jour s'imaginer et se comprendre lui-même ainsi que son pays » ... --Philippe Lançon, Liberation > Son roman le plus célèbre, Moi, le Suprême, inspiré par la figure du dictateur paragayen José Gaspar de Francia qui sévit de 1814 à 1840, compose avec Fils d'homme et Le Procureur une trilogie sur le "monothéisme du pouvoir" , cruelle, grotesque et baroque. Elle tire sa force d'un sens aigu de la tragédie, aussi bien individuelle que politique, d'une maîtrise parfaite du foisonnement romanesque, des superbes effets de la polyphonie narrative, inspirée par le bilinguisme paragayen, qui associe l'espagnol au guarani des Indiens ... --Le Monde > Ce très vaste roman foisonnant et baroque fournit les pièces d'un dossier qui intéressera les amateurs d'histoires et d'Histoire. (Lire, novembre 1977) > Moi, le suprême de Augusto Roa BASTOS, traduit par Antoine Berman (Belfond) ; La chanson que nous chantons de Eduardo GALEANO, traduit par Régine Mellac et Annie Morvan (Albin Michel) ; Le recours de la méthode de Alejo CARPENTIER, traduit par René L.-F. Durand (Gallimard) Se reporter au compte rendu de Christian AUDEJEAN In: Revue Esprit No. 12 (12) (Décembre 1977), pp. 142-143… ; (en ligne), URL : https://esprit.presse.fr/article/christian-audejean/la-chanson-que-nous-chantion... nessuna recensione | aggiungi una recensione
È contenuto inPremi e riconoscimentiElenchi di rilievo
Latin America has seen, time and again, the rise of dictators, Supreme Leaders possessed of the dream of absolute power, who sought to impose their mad visions of Perfect Order on their own peoples. Latin American writers, in turn, have responded with fictional portraits of such figures, and no novel of this genre is as universally esteemed as Augusto Roa Bastos's I the Supreme, a book that draws on and reimagines the career of the man who was "elected" Supreme Dictator for Life in Paraguay in 1814.By turns grotesque, comic, and strangely moving, I the Supreme is a profound meditation on the uses and abuses of power--over men, over events, over language itself. Non sono state trovate descrizioni di biblioteche |
Discussioni correntiNessunoCopertine popolari
Google Books — Sto caricando le informazioni... GeneriSistema Decimale Melvil (DDC)863Literature Spanish and Portuguese Spanish fictionClassificazione LCVotoMedia:
Sei tu?Diventa un autore di LibraryThing. |
Como «El Supremo» era conocido el abogado, revolucionario y dictador perpetuo de la República de Paraguay, José Gaspar Rodríguez de Francia, quien gobernó primero en triunvirato en 1811, en consulado a partir de 1813 y como magistratura unipersonal desde 1816 hasta su fallecimiento, acaecido en 1840.
La novela refleja los aspectos más negativos de su mandato. Es una obra demandante, pues en ella se subrayan la injusticia y la dureza del dictador. ( )