Papa is groot, sterk en moedig en hij kan zelfs toveren. Maar hij is bang voor vreemden. Zijn dochter bedenkt een listig plan, waarin haar vriendinnetje uit Tanzania een belangrijke rol speelt. In dit in groot formaat en stevig uitgegeven prentenboek vertelt de ik-figuur over wat haar vader allemaal kan en durft. Haar vader is echter bang voor vreemdelingen, voor zwarten. Als haar vriendinnetje uit Tanzania jarig is en haar uitnodigt, neemt ze haar vader mee, zonder iets te vertellen over de achtergrond van haar vriendinnetje en haar familie. Door er kennis te maken en te merken dat 'vreemde' mensen ook mensen zijn is haar vader niet meer bang! Op een speelse, voor kinderen herkenbare manier wordt de zware problematiek van racisme en vreemdelingenangst duidelijk beschreven en bespreekbaar gemaakt. Jammer dat bij deze problematiek gesproken wordt over 'zwarten'! De getekende prenten ondersteunen het verhaal, soms, door de hoeveelheid, als bij een strip. Zonder druk te worden geven ze de gebeurtenissen en gevoelens goed weer.Over de auteurs wordt geen informatie verstrekt. Een goed boek om, waar nodig, met kinderen in gesprek te gaan over deze specifieke problematiek. Vanaf ca. 4 jaar. Het integratiethema wordt speels maar moraliserend aan bod gebracht in het boek van Rafik Schami en Ole Knnecke. Vader woont samen met zijn dochter. Zoals de meeste vaders van vijfjarige dochters kan papa alles; papa is een held. Maar wanneer het gaat om immigranten lijken de rollen omgedraaid. Papa wordt het kind en dochter wordt de zorgende volwassene. Papa is bang voor 'vreemden'. Het is duidelijk dat deze vreemdelingenfobie een humoristische aanpak wil zijn voor een thema dat al vaak serieus besproken werd. Maar het mist zijn doel een beetje. Het concept is irreel en het geheel komt erg belerend over. Dochterlief zal papa wel eens van zijn angst afhelpen door alle vooroordelen teniet te doen. Vooroordelen die trouwens in het boek onterend overkomen naar kleurlingen toe: zwarten zijn volgens papa vuil, lawaaierig, ruw en te donker. Ook al is het speciaal geschreven om het daarna met klem te kunnen weerleggen, het blijft platvloers. De illustraties zijn sober en verzorgd. Kleine illustraties, die je meermaals op een blad terugvindt tussen de tekstblokken, hebben iets van een stripalbum. Figuren zijn opgebouwd uit enkele pennentrekken en opgevuld met een beperkt kleurenpalet. Dit versterkt de strakke lay-out. Niettemin krijgt de lezer de indruk dat Ole Knnecke hiermee perfect bereikt wat hij voor ogen had: een aangename maar opvallende soberheid.