Wanneer Steve, een succesvol architect, ‘s morgens in de spiegel kijkt ontdekt hij dat hij niet meer een blanke Zuid-Afrikaan is maar een zwarte. Zijn zo zorgvuldig vormgegeven correctheid wordt hierdoor sterk op de proef gesteld.

Brink maakt van dit gegeven een erg mooi, compact verhaal met opmerkelijke detailleringen. Niet meer weten wie je bent, droom of werkelijkheid, en bepalen uitsluitend de ogen van de ander wie we zijn ? Of is het slechts de reflectie ?

In het drieluik ‘De Blauwe Deur’, ‘Spiegel’ en ‘Appassionata’ komen al deze vragen vanuit wisselende perspectieven aan de orde. Het eerste boekje vond ik wat aanmatigend. De overige delen zijn ronduit magnifiek.
(de drie boekjes zijn overigens ook afzonderlijk te lezen) ( )

Als een blanke architect in het Zuid-Afrika van na de apartheid met een zwarte huid wakker wordt, leidt dat tot wezenlijke vragen die zijn zekerheden ondermijnen ( )